Page 36 - papadopoulou-ithiki
P. 36

έστω κι αν φαίνεται να ευημερεί από αυτήν, γιατί και αυτόν που παρανομεί
                   θα  παρακινήσει  περισσότερο  στην  κακία  και  ο  ίδιος  θα  αποδειχθεί  ότι
                                                             117
                   ζητάει ευκαιρία για παρόμοια πράξη.
                         Σύμφωνα με τον Πατριάρχη, ο φθόνος είναι μεγάλη ασθένεια. Πρέπει
                   να αποφεύγει κανείς να φθονεί αλλά και να φθονείται.           118  Οφείλει κανείς
                   να συμπεριφέρεται  με  μετριοπάθεια και  όχι  με  επίδειξη  και  πλεονεξία.
                   Ακόμη, πρέπει να μπορεί να εξουσιάζει και τον εαυτό του, έτσι οι υπήκοοι
                   του βλέποντας ότι ο ηγέτης τους είναι ικανός να κυβερνάει τα πάθη του,
                                                119
                   θα υποταχθούν σε αυτόν.   Τη διάθεσή του ένας ηγεμόνας δεν πρέπει να
                   την αλλάζει συχνά και χωρίς λόγο, γιατί θα κατηγορηθεί για αστάθεια στην
                   κρίση του. Πρέπει να έχει συνείδηση, να λογοδοτεί για τα λάθη του και να

                   ψάχνει τρόπους να τα διορθώσει.      120  Τονίζει επίσης ότι πρέπει να  προσέχει
                   κανείς επιμελώς να μην είναι μόνο ακροατής, αλλά και εκτελεστής των
                   καλών και αξιέπαινων πράξεων. Πρέπει να επαινεί τις άριστες πράξεις και
                   να προσπαθεί να τις μιμηθεί.

                        Τονίζει ακόμη πως πρέπει κανείς να είναι αμείλικτος με εκείνους που
                   αδικούν άλλους, αλλά επιεικέστατος με όσους αδικούν εκείνον.  Όποιος
                   ενώ έχει μεγάλη ελευθερία να αδικεί, ενεργεί δίκαια, είναι άξιος πολλών
                   επαίνων, ενώ αξιοκατάκριτος εκείνος που ενώ δεν στερείται τίποτε από τα
                   αναγκαία, απλώνει τα χέρια του σε ξένα πράγματα. Προτρέπει λοιπόν να
                   κυβερνάει κάποιος τους υπηκόους, έχοντας πεποίθηση όχι στην τυραννίδα,
                                                         121
                   αλλά στην αγάπη των αρχομένων   διότι η εύνοια είναι σταθερότερο και
                   ασφαλέστερο βάθρο της αρχής παρά ο φόβος. Αυτό το επιτυγχάνει κανείς
                   με την απόκτηση των αρετών, τους κόπους και τις φροντίδες προς τους
                   υπηκόους του. Έτσι και ο ίδιος θα ζήσει ευχάριστα και σε εκείνους θα
                   διατηρήσει το βίο ελεύθερο από επιβουλή και αλόγιστες συμφορές και θα
                   αφήσει αείμνηστη τη φήμη του.





                   117  Βλ. Φώτιος, Ο Ηγεμών, ό. π., σελ. 31. Πρβλ. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, Παιδεία Βασιλική, P.G. 126,
                   ό. π., 269Α-272D. Πρβλ Συνέσιος, Περί Βασιλείας, Synesii Cyrenensis opuscula, Polygraphica, Rome,
                   1944, §6.1-17.
                   118   Βλ.  Φώτιος, Ο Ηγεμών, ό. π., σελ. 57.  Πρβλ. Κλαύδιος Αιλιανός, Fragmenta, Claudii Aeliani de
                   natura animalium libri xvii, varia historia, epistolae, fragmenta, vol. 2, εκδόσεις Teubner, Leipzig, 1866,
                   απόσπασμα 338.

                   119    Βλ. Φώτιος, Ο Ηγεμών, ό. π., σελ. 59.

                   120    Βλ. ό. π., σελ. 61- 63.
                   121   Βλ. Ισοκράτης, Προς Νικοκλέα 21.


                                                           36
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41