Page 20 - rizou_tapathi-kinimatografos

το αγέννητο του Πατρός, το γεννητό του Υιού και το εκπορευτό του Αγίου Πνεύματος,

26
φανερώνει τη διάκριση μεταξύ τους . Επεξηγηματικά, πρόκειται για μια Ουσία και
τρείς Υποστάσεις ή Πρόσωπα σε μια ενότητα. Η ομοουσιότητα διαφαίνεται στο

γεγονός ότι ο Πατήρ με αγαπητικό τρόπο «κοινωνεί ενυπόστατα κατ’ ουσίαν το Είναι
27
Του» στα άλλα δύο Πρόσωπα, τα οποία προσδίδουν το δικό Τους σε Εκείνον .
Συγκεκριμένα για το Πρόσωπο του Υιού ο Δαμασκηνός επισημαίνει ότι είναι

γεννητός, ως προς τον τρόπο ύπαρξης και αγέννητος (άκτιστος), ως προς την ουσία
28
Του . Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, από την άλλη πλευρά τονίζει ότι ο Υιός, ως
ομοούσιος τω Πατρί ονομάζεται με αυτόν τον τρόπο, επειδή προέρχεται από τον
Πατέρα. Είναι δε Μονογενής, επειδή είναι μόνος Αυτός από τον Πατέρα και γεννήθηκε

με μοναδικό τρόπο. Σε συνάρτηση με αυτό το δεδομένο, η σχέση Του με τον Πατέρα,

είναι όπως ο λόγος προς τον νου, μάλιστα είναι ο Λόγος και επειδή ενυπάρχει σε όλα
29
τα όντα . Σχετικώς δε με τα Πάθη, δύναται να ονομαστεί Απολύτρωση, διότι
απελευθερώνει τον άνθρωπο από τις αλυσίδες της αμαρτίας, αποδεχόμενος για τη

σωτηρία μας το μαρτύριο και την ταπείνωση του Σταυρικού θανάτου. Ακόμη,
ονομάζεται και Ανάσταση, καθώς μας οδηγεί στην όντως ζωή, νικώντας το θάνατο
30
σώματος και Πνεύματος .
Επιπροσθέτως, αναφορικά με τη σχέση του με τους ανθρώπους, ονομάζεται

άνθρωπος και Υιός ανθρώπου, διότι η Ενανθρώπηση, σύμφωνα με το σχέδιο της Θείας

Οικονομίας συνέβη για να ανακαινισθεί ο άνθρωπος, να αγιαστεί και να θεωθεί, ενώ ο
δεύτερος όρος συνδέεται με το γεγονός ότι προέρχεται από τον Αδάμ και την Παρθένο

Μαρία. Κατά τον όρο του Ιωάννη του Δαμασκηνού, λέγεται Χριστός, επειδή έχρισε
την ανθρωπότητά Του με τη Θεότητα, παρόντος του Θεού Λόγου σε μια σύνθετη

31
υπόσταση .
Κατ’ επέκταση σε ένα Πρόσωπο, στεγάζονται δύο τέλειες φύσεις, η θεία και
η ανθρώπινη «ασυγχύτως, αδιαιρέτως, ατρέπτως και αχωρίστως», σύμφωνα με τον

26 Η. Τεμπέλης, «Η παρουσία των όρων Πατήρ, Λόγος, Δύναμις, Τριάς, Μονάς, Ενάς στη Νεοπλατωνική
Φιλοσοφία και στην Ορθόδοξη Θεολογία», στο Α. Μαράς, Η. Τεμπέλης, Χ. Τερέζης, Σ. Τριαντάρη, στο
Η Ορθοδοξία ως κληρονομιά, τ. Γ΄, Θεολογία και Φιλοσοφία στην εποχή των Πατέρων, Πάτρα: ΕΑΠ,
2008, σ.215.
27 Ν. Λουδοβίκος, «Περί Θεού», στο Κ. Αγόρας, Σ. Γιαγκάζογλου, π. Ν. Λουδοβίκος, Σ. Φωτίου, Πίστη
και Βίωμα της Ορθοδοξίας, τ. Α΄, Δόγμα, Πνευματικότητα και Ήθος της Ορθοδοξίας, Πάτρα, ΕΑΠ,
2002, σ.52
28 Όπ.π., σ.53.
29 Όπ.π., σ.55.
30 Όπ.π., σ.55-56
31 Όπ.π., σ. 56.

Σελίδα 20 από 108