Page 43 - rizou_tapathi-kinimatografos

1.2. Η μαρτυρία της λειτουργικής παράδοσης ως προς τα Πάθη του Χριστού:

Λειτουργικά και για να περιοριστούμε στα γεγονότα των Παθών και γενικά
των τελευταίων ημερών του Κυρίου, αναβαίνοντας τα Ιεροσόλυμα, η βασική ορθόδοξη

υμνολογία κορυφώνεται στις ακολουθίες του Όρθρου, του Εσπερινού, των

Προηγιασμένων και των Ωρών, ανάμεσα σε Μεγάλη Δευτέρα (από Κυριακή Εσπέρας
δηλαδή), έως τον Όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου (δηλαδή Παρασκευή Εσπέρας).

Φυσικά η αναφορά στα Πάθη του Χριστού υπάρχει σε ορισμένα τροπάρια, όπως τα
Σταυροθεοτόκια, στις ακολουθίες όλου του χρόνου και φυσικά υπάρχει η βίωση των

αχράντων Παθών μέσα στην Θεία Ευχαριστία.

Κατά την Μεγάλη Δευτέρα, υπάρχει η λειτουργική ανάμνηση της
ξηρανθείσης συκής καθώς και του Παγκάλου Ιωσήφ. Ο Χριστός επωλήθη έναντι των

τριάκοντα αργυρίων, όπως και ο Ιωσήφ, ως τύπος Χριστού επωλήθη και εξορίστηκε
έναντι ενός πινακίου φακής. Ωστόσο, ο Ιωσήφ επιστρέφει ως βασιλιάς με όλες τις τιμές,

όπως και ο Χριστός επιστρέφει κατά τη Δευτέρα Παρουσία, ως Βασιλιάς σε όλη Του

τη Δόξα. Η παρουσία του Κυρίου ως Κεφαλή του Σώματος της Εκκλησίας είναι αέναη.
Η Εκκλησία δια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, στο οποίο συνίσταται η

ταυτότητά της, απεικονίζει τα Έσχατα, είναι μια εικόνα της Βασιλείας του Θεού 136 .

Όσον αφορά στην ξηρανθείσα συκή υπάρχει μια προγενέστερη αναφορά στα
καλά και στα κακά σύκα που δεν τρώγονται εξαιτίας της αχρειότητάς τους, στην Π.

Διαθήκη στον Ιερεμία 137 . Επιπλέον, ο Χριστός είναι διατεθειμένος να πιει το πικρό
ποτήρι του θανάτου για να σώσει την ανθρωπότητα, αλλά η ανθρώπινη φύση, ενώ

δύναται να βγάλει γλυκούς καρπούς, κατά την εντολή του Θεού, στην περίπτωση αυτή
της συκής τα φύλλα της αρετής είναι τραχιά, επειδή δεν καρποφορεί η αρετή. Ο

Χριστός γι’ αυτό την καταράστηκε να μην βγάλει ποτέ καρπούς, διότι ήλθε

πεινασμένος και δεν βρήκε τον καρπό της στους ανθρώπους 138 .Στη συνέχεια, δέον είναι
να αναφερθούμε στο αυτόμελο εξαποστειλάριο «Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω». Στην

ακολουθία αυτή ακούγεται για πρώτη φορά, ενώ αποδίδεται και τις επόμενες δύο

ημέρες. Παραπέμπει στον λευκό χιτώνα των βαπτισμένων, αφού οι κατηχούμενοι
βαπτίζονταν κατά την Παννυχίδα του Πάσχα.

136 Ι. Ζηζιούλα, Ευχαριστίας Εξεμπλάριον, (Μέγαρα: Ευεργέτις, 2011), 107.
137 Ιερεμίας 24:1-10. ( Βλέπε επίσης, Shmeman Alexander Η Μεγάλη Εβδομάδα: σύντομη λειτουργική
εξήγηση των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας, Εκδόσεις Ακρίτας, Αθήνα, 1990).
138 Μτ 11:14-43.

Σελίδα 43 από 108