Page 47 - rizou_tapathi-kinimatografos

λεγομένων του, ότι συμφέρει να χαθεί ένας υπέρ του λαού, μα αυτός ο Ένας είναι ο

Θεάνθρωπος Χριστός, ο οποίος ήρθε για να μας απελευθερώσει από τη δουλεία της
αμαρτίας, λόγω της φιλανθρωπίας και του ελέους Του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση,

προφητεία δεν σημαίνει ενόραση, αλλά ερμηνεία του Θείου Λόγου και αυτό το
στοιχείο διαφοροποιεί τον προφήτη από το μάντη.

Έπειτα, στο τροπάριο «Μυσταγωγῶν σου Κύριε τοὺς Μαθητάς»,

χρησιμοποιούνται όροι από την αρχαία λατρεία, καθώς οι κατηχούμενοι είναι μύστες
και δεν πρέπει να σκανδαλιστούν, δηλαδή να αποκοπούν από τη λατρεία και την

κατάνυξη. Απώτερος σκοπός τους είναι να αξιωθούν να γίνουν επόπτες, δηλαδή να
δουν το Θεό., κατ’ αναλογία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και των παρισταμένων

ιερών μορφών εκεί 150 . Ο Χριστός λέει ότι δεν ήρθε στον κόσμο για να διακονηθεί, αλλά

για να διακονήσει, να παραδώσει την ψυχή του ως λύτρο υπέρ του κόσμου 151 . Διδάσκει
τους μαθητές, ως μύστες, ώστε να γίνουν επόπτες και τελικά τους υπενθυμίζει να Τον

μιμηθούν 152 . Προσθέτει ότι αυτός που επιθυμεί να είναι ο πρώτος ανάμεσά τους να

είναι ο έσχατος, ο δε δεσπότης να είναι διάκονος και κλείνοντας το Λόγο Του τονίζει
ότι ο Ίδιος είναι η άμπελος της ζωής, αφού αυτό μαρτυρεί ο Ιωάννης κατά τον Μυστικό

Δείπνο 153 .
Η Μεγάλη Παρασκευή, είναι αφιερωμένη σε αυτό το οποίο κατεξοχήν

ονομάζουμε «Άχραντο Πάθος του Κυρίου», και αναλυτικότερα, όπως διαβάζουμε και

στο συναξάριο του Όρθρου της ημέρας, κάνουμε μνεία για τους εμπτυσμούς, τα
ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τις ύβρεις, τον εμπαιγμό και την άκρα ταπείνωση του

σταυρικού θανάτου. Εκεί όπου προσφέρθηκε στο Χριστό ξύδι και χολή, υπομένοντας
την καθήλωση, τον λογχισμό, βιώνοντας όντας Ύψιστος Άκτιστος Θεός, τον θάνατο

για την αγάπη του προς τον άνθρωπο, αλλά και την μετάνοια του ενός ληστή.

Αξιοσημείωτο είναι το ΙΕ΄ Αντίφωνο, όπου παρατίθενται συνοπτικά τα Άχραντα Πάθη.
Όσοι προσκυνούν και ομολογούν το Χριστό, ως Θεό, έχουν τη δυνατότητα να

προσδοκούν την εποπτεία της ενδόξου Αναστάσεως. Στο Αντίφωνο αυτό
περιγράφονται ένα-ένα τα μαρτύρια που πέρασε ο Χριστός. Κρεμάται επί ξύλου,

βιώνοντας την ταπεινωτική Σταύρωση, παρόλο που κατά τη δημιουργία του κόσμου
είναι ο «ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας», αντλώντας από τον ψαλμωδό 154 .Επανέρχεται

150 Β΄ Πε 1:16-18.
151 Μτ. 20:28. Βλ. και Μκ 10:45.
152 Ιω 13:5-16.
153 Ιω 15:1.
154 Ψλμ 103:3.

Σελίδα 47 από 108