Page 8 - rizou_tapathi-kinimatografos

1.3Σχέση κινηματογράφου με το θρησκευτικό γεγονός:

Όπως ήδη έχει επισημανθεί, οι εκφάνσεις του ανθρώπινου πολιτισμού, ανά
τους αιώνες εκφράζονταν με ποικίλους τρόπους, ιδιαίτερα μέσω της τέχνης. Ο

κινηματογράφος, ως η έβδομη τέχνη αναπαριστά με διάφορους τρόπους την ηθογραφία
και γενικά τον πολιτισμό της εκάστοτε κοινωνίας, την οποία προβάλλει,

χρησιμοποιώντας διάφορα εκφραστικά μέσα. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί συχνά να
αφυπνίσει τους θεατές, να τους προβληματίσει ή να τους προσφέρει ψυχαγωγία και

θέαμα. Οι άνθρωποι, ιδιαίτερα στις σύγχρονες, πολυπολιτισμικές κοινωνίες,

αντιμετωπίζουν την πολυπλοκότητα του καθημερινού βίου και μια ηθική κρίση θεσμών
και αξιών, πέρα από την οικονομική αστάθεια και ανασφάλεια. Αναζητούν λοιπόν,

έναν τρόπο διαφυγής από την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν, έναν

επαναπροσδιορισμό της προσωπικής τους ταυτότητας και μια απάντηση στην αγωνία
2
της ύπαρξης .
Αξιοσημείωτες θεωρούνται και οι παρατηρήσεις του θεολόγου και
φιλοσόφου Paul Tillich αναφορικά με τη θρησκεία και τον πολιτισμό. Επιθυμεί να

επαναπροσδιορίσει την έννοια της θρησκείας και παράλληλα να τονίσει την
αλληλεξάρτηση της θρησκείας και του πολιτισμού. Θεωρεί απαραίτητη την πρώτη για

τον πνευματικό βίο του ανθρώπου, καθώς προσδίδει νόημα στις λειτουργίες του

3
ανθρώπινου πνεύματος .
Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε την αναφορά του προαναφερόμενου

συγγραφέα στο «καινό είναι». Κάνει λόγο για την σχέση Χριστού και ύπαρξης τονίζει
την αλλοτρίωση του ανθρώπου, συνδέοντας την με την αμαρτία και κινείται στο

πλαίσιο της Παύλειας προοπτικής του Χριστιανισμού που μεταφέρει το μήνυμα της
καινής κτίσης. Επικεντρώνει λοιπόν ο Tillich την έννοια αυτή στο Χριστό, διότι

4
Εκείνος έχει νικήσει την αλλοτρίωση της ύπαρξης του ανθρώπου . Επισημαίνει τρία
βασικά σημεία για το «καινό είναι», την ενότητα της ύπαρξής του με το Θεό, την
ηρεμία και τη δόξα εκείνου που συντηρεί αυτό το στοιχείο, ενάντια στην αλλοτρίωση

του εαυτού και την αγάπη, στην οποία παραδίδεται οικειοθελώς ο άνθρωπος, ως εικόνα
5
της θείας αγάπης . Με αυτά τα δεδομένα ο συγγραφέας γειτνιάζει με μια σύνθεση
Χριστιανισμού και Πολιτισμού, αλλά κρίνει αναγκαία και την υπέρβαση της

2 Βλ. συναφώς και Χ. Σταμούλης, Έρως και θάνατος, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2009.
3 R. Gibellini, Η Θεολογία του 20ου αιώνα, μτφ Παν. Υφαντής, εκδ. Άρτος Ζωής, Αθήνα, 2002, σ.106-
107
4 Ό.π., σ. 123.
5 Ό.π., σ. 124.

Σελίδα 8 από 108