Page 9 - rizou_tapathi-kinimatografos

αβεβαιότητάς του, ορίζοντας, όμως το Χριστό, ως βάθος του πολιτισμού, κατά τον C.

6
Armbruster . Άλλωστε, διαφαίνεται ότι ο Tillich, πιθανόν επιθυμεί να αποτραβήξει τη
7
Θεολογία από την απομόνωση, ώστε να συνδιαλέγεται με τον πολιτισμό .
Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, διαπιστώνεται ότι η τέχνη και ο πολιτισμός,

όντας σε διάλογο με τη Θεολογία, ανασύρουν στην επιφάνεια τα θετικά στοιχεία του
ανθρώπου, καθώς εκτελούν ένα ύψιστο παιδαγωγικό καθήκον, προτάσσοντας

χριστιανικά πρότυπα, όπως την αγάπη του Ιησού Χριστού για τον Άλλο, τον
διαφορετικό, την έννοια της υπαρξιακής αναζήτησης και της συγχώρεσης και

παραδείγματα ηρώων που λειτουργούν ως μορφές ήθους και χριστιανικής αρετής.

Ειδικότερα, ο κινηματογράφος αποτελεί ένα παιδευτικό μέσο, το οποίο
διαμορφώνει συνειδήσεις, προσφέρει νοήματα και εικόνες και μπορεί να συμβάλλει

στην δημιουργία μιας κοινωνίας με αυτογνωσία και μια προσπάθεια για βελτίωση της
καλλιέργειας του ανθρώπου και της διαμόρφωσης μιας καλύτερης αισθητικής.

Άλλωστε η παρακολούθηση και η απόλαυση ενός θεάματος, είναι σύμφυτη στον

άνθρωπο από τις πρωτόγονες ακόμη κοινωνίες. Όμως το σημαντικότερο από όλα είναι
ότι δια της τέχνης και του πολιτισμού, ο άνθρωπος οδηγείται στην αυτογνωσία,

προσδίδοντας νόημα στην ύπαρξή του και αναπτύσσει την κριτική σκέψη,
διαμορφώνοντας έναν κώδικα ηθικής και συμπεριφοράς που τον προστατεύει από την

αλλοτρίωση.

Δίχως αμφιβολία, ο κινηματογράφος, μετά τα πρώτα του βήματα, εξελίχθηκε
με τη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και συνιστά αντικείμενο μελέτης και

αισθητικής απόλαυσης κερδίζοντας εκατομμύρια θεατές, ανά την υφήλιο. Η
κινηματογραφική μηχανή αποτυπώνει μια εικόνα του κόσμου, αιχμαλωτίζει στο φιλμ

την ίδια την πραγματικότητα. Είναι ένας καθρέφτης της εκάστοτε εποχής και

κοινωνίας, περνά μηνύματα, επηρεάζει και διαμορφώνει συνειδήσεις, ταξιδεύει τη
φαντασία και το νου, συμβολίζει ιδέες, διαμορφώνει την κουλτούρα και το αισθητικό

κριτήριο του κάθε ατόμου. Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, θα παραθέσουμε την οπτική

της Σ. Αθανασοπούλου-Κυπρίου ότι, δηλαδή, τα λογοτεχνικά κείμενα υπόκεινται σε
τόσες ερμηνείες, όσες και ο αριθμός των αναγνωστών. Αποκαλύπτουν αλήθειες και
8
φέρουν τον ηθικό και θρησκευτικό προβληματισμό του εκάστοτε συγγραφέα . Αυτό το

6 Όπ.π., 128.
7 Όπ.π., 129.
8 Σ. Αθανασοπούλου- Κυπρίου, «Ζητήματα θεολογικής ερμηνείας. Από τη σχέση θρησκείας και
λογοτεχνίας στον διάλογο Θεολογίας και Λογοτεχνίας», Επικαιροποιημένο, συμπληρωματικό υλικό του
κεφ.2 «Ορθοδοξία και Λογοτεχνία», του τ. Γ΄ της ΟΡΘ 61, Αθήνα, 2015, 13.

Σελίδα 9 από 108