Page 10 - anagnostis_kousi

Πόλεμος-Wilhelm Heinrich

ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Όλο το έργο είνει μία μικρή αφήγηση για την άλωση της Θεσσαλονίκης. Ο αφηγητής
είναι ομοδιηγητικός , καθώς είναι ο ίδιος ο Αναγνώστης αυτόπτης μάρτυρας και το έργο
έχει εσωτερική εστίαση . Ο ιστορικός κάνει ευθύγραμμη αφήγηση , αφηγείται τα
γεγονότα στη σείρα με την οποία συνέβησαν. Όσον αφορά το ρυθμό του έργου,
συναντάμε κάποιες επιβραδύνσεις (όταν ο Αναγνώστης εκφράζει τις προσωπικές του
σκέψεις, αντιδράσεις, όπως είναι όλο το κεφάλαιο 8 που σταματάει την ιστορία
(αφηγηματικό κενό) , ή όταν ο ο διασκευαστής προσθέτει μικρές διηγήσεις σαν
ξεχωριστές ιστορίες, όπως η ιστορία για τον πύργο της Σαμαρείας, το λείψανο της
Μυροβλύτιδας Θεοδώρας, η τύχη της λειψανοθήκης του Αγίου Δημητρίου κ.α) αλλά και
κάποιες επιταχύνσεις (όπως όταν παραλείπει γεγονότα ή περιγράφει πολύ περιληπτικά
κάποια άλλα, όπως τη μάχη).
Τα πρόσωπα τα οποία χρησιμοποιούνται στο έργο εναλλάσσονται συνεχώς. Στον
πρόλογο χρησιμοποιεί β' ενικό γιατί απευθύνεται σε ένα σεβαστό φίλο του και έπειτα σε
β' πληθυντικό για να απευθυνθεί στους αναγνώστες. Μέσα στη διήγηση του χρησιμοποιεί
α' πληθυντικό για τους Θεσσαλονικείς, για όσα γεγονότα συμμετείχε ή για όποιες σκέψεις
συμφωνούσε. Αλλά συναντάμε και το γ' πληθυντικο για τους Θεσσαλονικείς, όταν
παρουσιάζει γεγονότα που δε συμμετείχε ή σκέψεις που δε συμφωνούσε ή όταν
αναφέρεται στους Τούρκους. Σε γ'πρόσωπο γράφει όταν μιλάει για τις κινήσεις του