Page 10 - andrikos-eistomnima

35
Τριάδα στο Πέραν Μιχαήλ Μουρκίδη . Η δε καινοτομία πάντως -αν όντως πρόκειται για
κάτι τέτοιο- έγκειται στην ολική χρήση της εν λόγω τεχνικής σε ένα σύντομο συλλαβικό μέλος,
με αποτέλεσμα να διασαλευθεί ο βασικός μελοποιητικός και ρυθμικός του κορμός και στη

συνέχεια να δομηθεί μια νέα υβριδική, ρευστή ρυθμικά και εκλεπτυσμένη μελωδικά, συνθετική
πρόταση. Ο χώρος που σε πρώτη φάση λογικά θα μπορούσε να αναζητήσει κανείς

ενδεχόμενες προϋπάρχουσες μελοποιητικές απόπειρες του Εἰς τὸ μνῆμα αντίστοιχες εκείνης
του Πρίγγου, δεν είναι άλλος από το ευρύτερο εξωπατριαρχικό περιβάλλον της Πόλης, με το

οποίο ο ίδιος σχετίστηκε τόσο μέσω της μαθητείας του σε δασκάλους της περιοχής του
37
36
Πέραν, όπως οι Ευστράτιος Παπαδόπουλος «καμπούρης» και Μιχαήλ Μουρκίδης , όσο
και μέσω της πολυετούς ψαλτικής του θητείας σε Κοινότητες της Πόλης. Η παλαιότερη
εναλλακτική συνθετική εκδοχή του Εἰς τὸ μνῆμα, η οποία έχει εντοπιστεί και προέρχεται από

το εξωπατριαρχικό κοινοτικό περιβάλλον της Πόλης, είναι εκείνη του Κυριακού Ιωαννίδου
ου
«Καλογήρου», ο οποίος δρα κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19 αιώνα και πεθαίνει το
39
38
1906 . Το μέλος του Καλογήρου εντοπίζεται σε δύο χειρόγραφες συλλογές και παρουσιάζει
την χαρακτηριστική ανάδειξη του Âcem, ενώ την παροδική μετάβαση σε περιβάλλον Sabâ θα
την παρασημάνει μέσω της χρήσης μαλακής χρωματικής φθοράς Β΄ Ήχου , τιθεμένης

στον ΓΑ, πρακτική που θα ακολουθήσει αργότερα κι ο Στυλιανός Ρηγόπουλος στην δική του
40
εκδοχή .

Ωστόσο, η προσωπικότητα η οποία παίζει κομβικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων
ου
στην Πόλη εκτός του Πατριαρχείου, ειδικά από τα τέλη του 19 αιώνα, είναι εκείνη του
41
Νηλέα Καμαράδου . Ο ίδιος κατέστη μέγεθος επιρροής σε πολλά επίπεδα αλλά κυρίως στο
επίπεδο της αισθητικής προσέγγισης τόσο σε συνθετικό όσο και σε αντίστοιχο επιτελεστικό
επίπεδο. Ο Καμαράδος αποτέλεσε την κύρια πηγή εκσυγχρονισμού στο πλαίσιο του
εξωπατριαρχικού περιβάλλοντος δομώντας ένα δυναμικό μουσικό δίκτυο με κύριο

χαρακτηριστικό τη διάθεση για ανανέωση-εμπλουτισμό του ιστορικού υλικού. Ενδιαφέρον

παρουσιάζει το γεγονός πως στο Αρχείο Λίλιαν Βουδούρη όπου σώζεται το αρχείο του

35 Συνέντευξη, Μάιος 2007, Κωνσταντινούπολη.
36 Βλ. Τσατσαρώνης (1968).
37 Βλ. ενδεικτικά Γεωργιάδης 1936: 144, καθώς και Τσατσαρώνης (1968).
38 Παπαδόπουλος 1995: 112.
39 Η μία εξ αυτών ανήκει σε αρχείο του Δημήτριο Ζαγκανά, και προέρχεται, σύμφωνα με τον ίδιο, από μικρή
ανώνυμη, χειρόγραφη συλλογή (τέλη δεκαετίας 1930-αρχές 1940), η οποία εμπεριέχει συνθέσεις των Θεοδοσίου
Γεωργιάδου, διακόνου Συνεσίου Σταυρονικητιανού και Κωνσταντίνου Πρίγγου. Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. Η δεύτερη
εκδοχή προέρχεται από το αρχείο του Αθανασίου Πολίτη, το οποίο και ανήκει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών
του Α.Π.Θ. Το συγκεκριμένο χειρόγραφο φέρει ημερομηνία 21-12-1940. Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ (Δημοσιεύεται
μετά τη διαμεσολάβηση του Ιωάννη Μπουλμπουτζή και την άδεια του Επίκουρου Καθηγητή κ. Εμμανουήλ
Γιαννόπουλου).
40 Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ.
41 Βλ. ενδεικτικά Καμαράδος (1976), Γεωργιάδης 1963: 143-144, καθώς και Τσατσαρώνης (1974-75).

10