Page 7 - andrikos-eistomnima

Προσπαθώντας να εντοπίσει κανείς καινοτόμες συνθετικές περιπτώσεις αναφορικά με

το Εἰς τὸ μνῆμα πριν εκείνης του Πρίγγου, θα στεκόταν αναμφίβολα στην ενδιαφέρουσα
περίπτωση του Ιωάννου Σακελλαρίδη που εμπεριέχεται στο έργο του Ἱερὰ Ὑμνωδία του

1902 . Όντως στην εν λόγω σύνθεση πέρα από την γενικότερη προσωπική υφολογικά ιδιοτυπία
9
του Σακελλαρίδη, παρατηρείται φανερά ο εμπλουτισμός του συλλαβικού μέλους ειδικά με

εκτενείς καταλήξεις στον ΠΑ. Μια ακόμη περίπτωση με διάθεση ηχοχρωματικής επένδυσης
του διαλογικού μέρους του Εἰς τὸ μνῆμα, ειδικά μέσω της χρήσης Ζυγού , εντοπίζεται στο

Ἀναστασιματάριον του Στυλιανού Χουρμουζίου το οποίο εκδόθηκε το 1923 στη Λευκωσία

10
της Κύπρου . Μία άλλη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση με χώρο προέλευσης την
περιφέρεια είναι εκείνη του Δημητρίου Κουτσαρδάκη, ο οποίος εκδίδει το Ἀναστασιματάριόν

11
του το 1929 . Εκεί συναντώνται για πρώτη φορά οι πλέον ενδεικτικές και αναγνωρίσιμες από
τη σύνθεση του Πρίγγου θέσεις «Πῶς ἐκλάπης πάντων Βασιλεῦ;» με την ανάδειξη του Âcem

και «Κλαίω φησίν, …» με την ανάπτυξη του Sabâ αντίστοιχα. Κάτι αντίστοιχο παρουσιάζεται
επίσης και στη σύνθεση του Στυλιανού Ρηγόπουλου που εμπεριέχεται στο Ἀναστασιματάριόν

12
του που εκδόθηκε το 1933 στην Κωνσταντινούπολη . Η συνθήκη Sabâ στο διαλογικό μέρος
εμφανίζεται και σε μία σύνθεση του Ευάγγελου Μουτάφη, Πρωτοψάλτη γεννημένου το 1874

στις Σαράντα Εκκλησίες της Ανατολικής Θράκης, αλλά με σημαντική Πρωτοψαλτική θητεία
13
14
στη Ρόδο από το 1924 έως τον θάνατό του το 1949 . Η σύνθεση αυτή -η οποία διατηρεί
ορισμένες αργές στιχηραρικές φράσεις- ενέχει ξεχωριστό ενδιαφέρον σε σχέση με εκείνη του

Πρίγγου, λόγω της σύνδεσης του Μουτάφη με το ευρύτερο εξωπατριαρχικό περιβάλλον και
ειδικά μέσω της μαθητείας του κοντά στους Γεώργιο Βινάκη και Γεώργιο Σαρανταεκκλησιώτη

15
στην Πόλη . Μεγάλο ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει και μια εκδοχή η οποία αποδίδεται
στον ίδιο τον Γεώργιο Βινάκη και παραδίδεται σε χειρόγραφη συλλογή (γύρω στο 1945) του

μαθητή του Λεωνίδα Σφήκα . Στην συγκεκριμένη περίπτωση, εκτός από την ανάδειξη του
16
Âcem, ως εμπνευσμένη και εξαιρετικά πρωτότυπη θα πρέπει να θεωρηθεί η χρήση Σπάθης

στον ΔΙ στη φράση «Κλαίω φησίν, …», η ανάπτυξη χρώματος στην υψηλή περιοχή
και η καταληκτική κίνηση της μελωδίας προς τον ΝΗ με σκληρή χρωματική διάθεση. Από

το περιβάλλον της Χίου θα άξιζε κανείς να σταθεί και στην περίπτωση του Νικολάου

9 Σακελλαρίδης 1902: 76-77. Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ.
10 Χουρμούζιος 1923: 97. Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ.
11 Κουτσαρδάκης 1929: 107-108. Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ.
12 Ρηγόπουλος 1933: 120-121. Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ.
13 Βεργωτής (1990) καθώς και Κουμέντος (2001).
14 Παπαϊγνατίου 1986: 137-138. Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ.
15 Βλ. Κουμέντος 2001: 70-71.
16 Αρχείο Ηλία Φραγκάκη. Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ.

7