Page 4 - gaitanidis-hthos

χορευτική κινησιολογία) συνδράμει καταλυτικά και καθοριστικά στην προώθηση

της εσωτερικής και βαθιάς αυτής επικοινωνίας.

Από μουσικολογική σκοπιά, το παρακάθ’ είναι ένας τόπος και ένας τρόπος επι-

τέλεσης, παράγοντες που εμπνέουν στην αναδημιουργία και την ανανέωση της πα-

ραδοσιακής μουσικής καθώς επίσης και στην παραγωγή νέων μουσικών προτάσε-

ων.

Στο έθιμο του γάμου, επίσης, μπορούμε να διακρίνουμε τα ίδια χαρακτηριστικά

βιωματικής έκφρασης. Ο λυράρης γνωρίζει πολύ καλά τις μουσικές και τους χο-

ρούς ως ιδιαίτερες επιθυμίες των ατόμων και κυρίως των οικογενειών που συμμε-

τέχουν στο γάμο· είναι γνωστό ότι στην κλειστή κοινότητα απαραιτήτως συμμετέ-

χουν όλα της τα μέλη. Κάθε μικρή κοινωνική ομάδα ή οικογένεια εκφράζεται με

το δικό της χορό και με την όποια ιδιωματική δικιά της χορευτική κινησιολογία.

Με αυτόν τον τρόπο εκδηλώνουν το κοινωνικό τους πρόσωπο αλλά και την τιμή

προς τα πρόσωπα των νεόνυμφων και εκτενέστερα των οικογενειών τους.

Έτσι στην χορευτική διαδικασία δεν επιτρέπεται να εισέρχεται εμβόλιμα κανείς,

αυτό θα σήμαινε διακοπή της συνοχής του χορευτικού δρωμένου και φυσικά την

προσβολή της ομάδας.
Η βιωματική αυτή σχέση (μουσικής/χορευτικής διαδικασίας) είναι τρόπος ζωής

στην εποχή των κλειστών κοινωνιών και ως προσωπική ή ομαδική δράση αλλά και

πολιτιστικό δρώμενο τυγχάνει τον απόλυτο σεβασμό από τα μέλη της κοινότητας.

Τα δύο παραπάνω σημεία: παρακάθ’ και γάμος αποτελούν αντιπροσωπευτικές πε-

ριστάσεις για την αντίληψη και την καλλιέργεια της μουσικής ως παραδοσιακής

αλλά και ως μουσική ταυτότητα.
Είναι προφανές ότι από την παραπάνω εισαγωγή διαφαίνεται καθαρά η προσω-

πική ακροαματική και συναισθηματική σχέση (ατομικά και συλλογικά) με την πα-
ραδοσιακή μουσική, σχέση η οποία εκφράζει και απηχεί τα καθημερινά βιωματικά

στιγμιότυπα και εν τέλει τις συμπεριφορές και γενικότερα τους τρόπους ζωής στο
κοινωνικό και το πολιτιστικό πεδίο.

3