Page 8 - giannopoulos-neamethodos

15
από τα 880, «πλήρηης ημερώνν» όπως ανναφέρει ο Θεόδωροςς Αριστοκλλής . Πέρρα από το
γνωστό, πρώτο ααυτόγραφφο του Χοουρμουζίοου στα 17792 , με σημείωσήή του σε
16
αγιορειττικό χειρόγγραφο ο ιερομόνααχος Νεόφφυτος ο Κρρητικός μάάς πληροφφορεί ότι
17
στις 13 Ιουλίου τουυ 1786 «...ἔἔκαμα ἀρχχὴ να διαββάσω τὸ ππαρὸν στιχχεράριων ... εἶς τῶν
μουσικολογιώτατωων κύριωνν κὺρ Χουρρμούζηων».

Άλλλος μουσσικολογιώώτατος με το όνομαα αυτό δενν υπήρχε εκείνη την εποχή.
Θα πρέππει να θεωωρήσουμεε βέβαιο όότι πρόκειτται για τοον μετέπει ιτα Χαρτοοφύλακα,
πολύ πεερισσότεροο όταν σεε γειτονικκή σημείωωση στον ίδιο κώδικκα κάποιοος άλλος
δηλώνειι ότι, στις 99 Νοεμβρίίου του 17881 ξεκινά την μελέττη του ίδιουυ στιχηρααρίου «εἰς
τὸν διδάάσκαλον τὸν λαμππαδάριον κὺρ γιακκουμήν, κκαὶ ὁ ἅγγιος Θεὸς νὰ τὸν
πολυχροονῇ νὰ τὸὸν ἔχωμενν εἰς καύχχημά μας» . Αν ήτταν μουσιικολογιώτατος και
18
διδάσκααλος της μμουσικής στα 17866 ο Χουρμμούζιος, θθα ήταν ττουλάχισττον 25-30
χρονών, άρα στα 1840 είχε περάσει ττα 80. Αυττό πάλι σηημαίνει όττι, πιθανόότατα θα
είχε γνωωρίσει τον περίφημοο λαμπαδάάριο Πέτρρο τον Πελλοποννήσιιο (†1777-778), αλλά
και ότι κκατά την καθιέρωσση και διδδασκαλία της Νέαςς Μεθόδουυ διήνυε ττην έκτη
δεκαετίαα της ζωήςς του.
«ΓΓεώργιο ΧΧουρμούζη» τον ανααγράφει ο παλιός γνωστός τοου και μεττά μαθη-
τής και σσυνεργάτηης του Πέττρος ο Εφέ έσιος στο πρώτο ένττυπο μουσσικό του 1820 , και
19
έτσι τονν καταγράάφουν σε σσειρά όλη χειρογράάφων μαθηητές του κκαι άλλοι γραφείς
(βλ. ττα χειρρόγραφα: πρώηνν Ρωσικκού Αρχαιολογικκού Ινσστιτούτου

15. Θ. Αριστοκλέουυς, Κωνσταντίίου Α’ του απόό Σιναίου αοιδδίμου πατριάρρχου Κωνστανντινουπόλεωςς του Βυζαν-
τίου βιογρααφία και συγγγραφαί αι ελάάσσονες εκκλλησιαστικαί κκαι φιλολογικαί, καί τινες επιστολαί αυυτού..., Κων-
σταντινούππολη 1866, σ. 63.
16. Πρρόκειται για ττο χειρόγραφφο ΕΒΕ-ΜΠΤ 6623 (βλ. την ππεριγραφή τοου από τον ΑΑθανάσιο Παππαδόπουλο-
Κεραμέα σστην Ιεροσολυυμιτική βιβλιοοθήκη, ήτοι καατάλογος τωνν εν ταις βιβλλιοθήκαις τουυ αγιωτάτου ααποστολικού
τε και καθοολικού ορθοδόόξου πατριαρχικού θρόνουυ των Ιεροσολύμων και πάσσης Παλαιστίννης αποκειμέννων Ελληνι-
κών κωδίκωων. Τόμος πέμμπτος, Εν Πεττρουπόλει 191 15, σσ. 182-1883 και από τονν Μανόλη Χαατζηγιακουμήή στα Χειρό-
γραφα εκκλλησιαστικής μμουσικής (14533-1820), Αθήννα 1980, σσ. 1880-181 και φωωτογραφικό δεείγμα 96).
17. Κώώδικας Ιβήρωνν 1001 (βλ. κααι Γρηγορίου ΘΘ. Στάθη, Τα χειρόγραφα ΒΒυζαντινής μοουσικής... Τόμμος Δ’, σ. 3).
18. Αυυτόθι.
19. ΝΝέον Αναστασσιματάριον, μμεταφρασθέν κατά την νεεοφανή μέθοδον της μουσσικής υπό τωων εν Κων-
σταντινουππόλει μουσικολογιωτάτων ΔΔιδασκάλων και εφευρετώών του νέου μμουσικού συσττήματος, Νυν πρώτον εις
φως αχθέν διά τυπογραφφικών χαρακτήρων της Μοουσικής..., Εν τω του Βουκοουρεστίου νεο οσυστάτῳ τυπογραφείῳ,
1820. [προσσθήκη έτους 22018: «Γεώργιιος Χουρμούζζης» ονομάζεται από τον ΕΕφέσιο και σττην αναγγελία της έκδο-
σης του τόμμου, η οποία δδημοσιεύτηκεε στην εφημερρίδα Ερμής ο Λόγιος (1819), σσ. 610-613]. .