Page 5 - giannopoulos-neamethodos

ΜΜε βάση Ροουμανικέςς πηγές, δηημοσιεύτηηκαν τα τεελευταία χχρόνια κααι αναδη-
μοσιεύτηηκαν από τον ομιλοούντα κάπποιες επιππλέον πληηροφορίες για τον ΓΓρηγόριο,
μία από τις οποίεςς αναφέρεεται στον τρόπο με τον οποίοο έψαλε: «....με μια φφωνή που
ήταν γεμάτη απόό σπάνια γγοητεία κααι δύναμηη. Ο τρόποος της ψαλαλμωδίας ττου ήταν
σαν να μην δείχνει καμιά ιιδιαίτερη ππροσπάθεεια, ούτε ννα κάνει ππερίεργουςς μορφα-
σμούς, όόπως γίνεεται συνήθθως με τοους περισσσότερους τραγουδισστές. Το ππρόσωπό
του ήτανν γεμάτο ειρήνη κααι ηρεμία, αλλά και γεμάτο έμπνευσηη από τις ιδέες της
8
ψαλμώδδησης» .
Τοο θεωρητιικό κείμεννο το οποίίο εξέφραζζε εκείνα τα πρώταα χρόνια ττης Νέας
Μεθόδουυ τις απόψψεις των ««δύο διδασσκάλων», μαζί με ττην λεγόμμενη Ερμηηνεία των
κλιμάκωων τού Γρηηγορίου, εκδόθηκε ππριν λίγα χρόνια με βάση χεειρόγραφαα που εν-
τοπίστηκκαν στην Ουκρανίαα και στηην Βουλγααρία . Νέες έρευνες ς αποκάλυυψαν και
9
10
άλλους ττέσσερις κκώδικες μεε το ίδιο κεείμενο, ένα στην μοονή Σινά και τρεις σστην Ρω-
σία , κααι, συν Θεεώ, θα πρραγματοποοιηθεί σύνντομα μιαα δεύτερη έκδοσή ττου. Από
11
τους τίτλλους δύο εκ των τεσσάρων ννέων χειροογράφων πιστοποιεείται και εεπισήμως
ότι οι δύο διδάσκααλοι είναι ππράγματι ο Γρηγόριιος και ο ΧΧουρμούζιοος.

ΧΧφ. Shukin 10338.

Είίναι ωστόσσο εντυπωωσιακό το γγεγονός όότι σημανττικά έργα των πρωττεργατών
της Νέαας Μεθόδοου και τωνν μαθητώών τους, σώώζονται ααποκλεισττικά σε αππομακρυ-
σμένες κκαι δυσπρρόσιτες συυλλογές τοου εξωτερρικού, ιδιααίτερα στιςς ομόδοξεες χώρες,
απόδειξηη ότι πολλλά τεκμήρρια της τέέχνης μας μετακινήήθηκαν μααζί με τουυς φορείς

8. Εμμμανουήλ Στ. Γιαννόπουλοου, Θεωρητικέές υπηχήσεις και μουσικέςς κλίμακες Γρρηγορίου του πρωτοψάλ-
του, Θεσσααλονίκη 2011, σ. 25 στην συυνεχιζόμενη υ υποσ. 3. Πάνντως, πρέπει ννα σημειωθείί ότι χρειάζετται ιδιαίτερη
έρευνα γιαα να διαπιστωωθεί αν αυτή κκαι άλλες πααρόμοιες πληρροφορίες αφοορούν στον παπατριαρχικό ππρωτοψάλτη
Γρηγόριο ή σε άλλον συνονόματό τουυ.
9. Εμμμανουήλ Στ. ΓΓιαννόπουλουυ, Θεωρητικέςς υπηχήσεις... ό.π.
10. Κώώδικας υπ᾿ αρριθμόν 1450. ΕΕιδικά για το χειρόγραφο ααυτό, αναφέρρω εδώ ότι είχχε εντοπισθεί από εμένα
αρκετά χρόόνια πριν απόό την έκδοση του κειμένουυ στα 2011, γιαα λόγους όμωως που δεν χρειάζεται να ααναφερθούν
δεν συμπερριελήφθη σε ααυτήν. Σε κάθε περίπτωσηη, πρόκειται γγια ατελές χεειρόγραφο χωωρίς κανένα σσχεδιάγραμ-
μα μουσικήής κλίμακας, το οποίο, ωσστόσο, προσφφέρει κάποιες καλύτερες γραφές σε επιιμέρους διατυυπώσεις του
κειμένου, ααλλά και τον ονομαστικό προσδιορισμόό των δύο διδδασκάλων ποου το συνέγρααψαν. Το τελεευταίο γίνε-
ται και σε έένα εκ των «ρρωσικών» χειρρογράφων ποου αναφέροντται αμέσως πααρακάτω.
11. Πρρόκειται για ττον κώδικα τηης Κρατικής ΒΒιβλιοθήκης ττης Ρωσίας (ππρώην Λένιν) 379-135 και ττους δύο του
Ιστορικού ΜΜουσείου τηςς Μόσχας Shuukin 1034 καιι Shukin 1038.. Για τον πρώώτο βλ. μια γεενική αναφορρά: Κων/νου
Παπουλίδηη, «Συνοπτικήή αναγραφή Ελληνικών χειρογράφωνν και εγγράφφων της βιβλλιοθήκης Lennin της Μό-
σχας», Θεοολογία 52 (19881), σσ. 481-4999, ενώ και γιια τους τρεις βλ. το δημοσίευμα И. П. ШШЕХОВЦОВАА (=Irina Pa-
vlovna Sheehovtsova), «ППРЕДВАРИТЕЕЛЬНЬІЙ СППИСОК К КАТАЛОГУ ГРРЕЧЕСКИХ ППЕВЧЕСКИХХ РУКОПИ-
СЕЙ МОССКОВСКИХ ССОБРАНИЙ»», МУЗЬІКАЛЛЬНАЯ АРХЕЕОГРАФИЯ - 2013 [РОСССИЙСКАЯ ААКАДЕМИЯ
МУЗЬІКИ ИИМЕНИ ГНЕЕСИНЬІХ], ММОСКВА 2013,, σσ. 172-220.