Page 4 - karakostas-spilaio-odysseas

βασικοί παραλληλισμοί, αλλά θα μπορούσαν να υπάρξουν και μερικοί ακόμη με

βαρύνουσα σημασία.

Τα δεσμά που ήταν δεμένος ο Οδυσσέας στο κατάρτι, είναι η θέληση του Χριστιανού
να αναλάβει τον Σταυρό του και να ακολουθήσει τον Χριστό. Όσο για τους δύο

επώνυμους συντρόφους, ο ένας συμβολίζει τον Άγγελο που λαμβάνει ο κάθε

άνθρωπος με το Άγιο Βάπτισμα και ο έτερος τον πνευματικό πατέρα τού κάθε πιστού.
Αυτοί οι δύο ενισχύουν τον άνθρωπο στον πνευματικό του αγώνα, όταν οι πειρασμοί

εντείνονται και ο άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια. Τότε, οι προσευχές του Αγγέλου και

οι συμβουλές του πνευματικού πατρός δίνουν δύναμη στον πιστό, για να ενισχυθεί
στον «αόρατο πόλεμο», γεγονός που υποδηλώνεται στο σφίξιμο των δεσμών. Η όλη

κατάσταση που περιγράφηκε, είναι η ζωή του πιστού, που πολεμά κατά του πονηρού,
του κόσμου και του εμπαθούς εαυτού του. Είναι η κατάσταση η γνωστή ως κάθαρση,

η οποία φέρνει τον φωτισμό και κατόπιν την θέωση, που είναι και ο σκοπός του
ανθρώπου. Όπως ο Οδυσσέας πέρασε αλώβητος από τις Σειρήνες, έτσι και ο

Χριστιανός περνάει από τους πειρασμούς του βίου και καταλήγει στην ένωσή του με

τον Κύριο.

Σχετικά με τα δεσμά, ωφέλιμη θα ήταν και μια επιπλέον αναφορά. Τα δεσμά
συμβολίζουν τις εντολές του Θεού, που μας δείχνουν τον δρόμο της σωτηρίας.

Πολλοί λένε πως οι εντολές αυτές είναι δύσκολες και καταπιεστικές. Κατ’ αρχάς οι

εντολές δεν είναι δεσμευτικές για τους ανθρώπους, από την άποψη ότι ο Θεός δεν
αναγκάζει κανέναν να πράξει αυτά που του παραγγέλλει, αλλά είναι συμβουλές,

οδοδείκτες, που αν επιθυμεί ο άνθρωπος τις ακολουθεί για να βρεθεί στην Βασιλεία

των Ουρανών. Επομένως, είναι προς συμφέρον μας να τις ακολουθούμε, γιατί μόνο
όφελος θα αποκομίσουμε από την εφαρμογή τους. Οι Ρωμαίοι διατείνονταν πως με το

να είναι δούλοι των νόμων, μόνο έτσι θα κατάφερναν να είναι ελεύθεροι, διότι με
αυτόν τον τρόπο θα λειτουργούσε εύρυθμα η κοινωνία τους. Αυτό πολύ περισσότερο

πρέπει να ισχύει για εμάς τους Χριστιανούς, αφού τους δικούς μας νόμους δεν τους
θέσπισε κάποιος επιφανής άνθρωπος ή κάποιος σπουδαίος σοφός, αλλά Εκείνος που

νομοθέτησε τους νόμους του σύμπαντος κόσμου, οι οποίοι μένουν αδιασάλευτοι

στους αιώνες, δηλαδή ο ίδιος ο Θεός.

3