Page 6 - karakostas-spilaio-odysseas

Σωκράτη και του Γλαύκωνα, με αντικείμενο την δικαιοσύνη και τις επιπτώσεις της

παιδείας, καθώς και της έλλειψης αυτής, στην φύση του ανθρώπου. Ο Σωκράτης
λοιπόν, περιγράφει ένα σπήλαιο στο οποίο κατοικούν κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι

είναι αλυσοδεμένοι στα χέρια, τα πόδια και τον λαιμό, με αποτέλεσμα να μην
μπορούν να κοιτάξουν πουθενά αλλού παρά μόνο ευθεία μπροστά. Πίσω τους καίει

μια φωτιά και μπροστά από την φωτιά υπάρχει ένας δρόμος, από τον οποίο περνούν
κάποιοι άνθρωποι, και έμπροσθεν του δρόμου υπάρχει ένα παραπέτασμα (μικρό

τείχος) που προεξέχουν κάποια αντικείμενα, τα οποία μεταφέρουν οι άνθρωποι αυτοί.

Αποτέλεσμα αυτού είναι οι δεσμώτες να βλέπουν σκιές στον τοίχο και να ακούνε τις
φωνές των ανθρώπων και να νομίζουν ότι αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα, αφού

από την γέννησή τους είναι η μοναδική εμπειρία που έχουν. Κάποια στιγμή μερικοί

δεσμώτες καταφέρνουν να λυθούν από τα δεσμά τους, να γυρίσουν τα κεφάλια τους
και να δουν τα αντικείμενα και το φως μέσα στην σπηλιά. Τότε απευθυνόμενοι προς

τους ανθρώπους που φέρουν τα αντικείμενα, τους ζητούν να τους πληροφορήσουν γι’
αυτά, και κατανοούν πως αυτά είναι αληθινότερα σε σχέση με τις σκιές που έβλεπαν

πρωτύτερα. Η επαφή με το φως τους φέρνει πόνο στα μάτια, αφού τόσα χρόνια είχαν
συνηθίσει στο σκοτάδι. Γι’ αυτό αν κάποιος τους ανάγκαζε να κοιτάξουν το φως, θα

έστρεφαν το κεφάλι τους σε εκείνα που μπορούσαν να δουν. Το ίδιο θα συνέβαινε αν

κάποιος τους τραβούσε δια της βίας έξω από το σπήλαιο από ένα απότομο και
κακοτράχαλο ανέβασμα, με αποτέλεσμα οι δεσμώτες να πονούσαν ακόμα

περισσότερο και να αγανακτούσαν με εκείνους που τους τραβολογούσαν και δεν θα
μπορούσαν να δουν τα αντικείμενα που βρίσκονταν εκτός του σπηλαίου.

Για να γίνει αυτό θα έπρεπε να υπάρξει κάποιος χρόνος προσαρμογής, γι’ αυτό
αρχικά θα διέκριναν τις σκιές, έπειτα τα είδωλα των ανθρώπων και των άλλων

πραγμάτων που αντικατοπτρίζονταν στο νερό και ύστερα τα ίδια τα πράγματα. Από

όσα είναι στον ουρανό, αλλά και τον ίδιο τον ουρανό, θα μπορούσαν να κοιτάξουν
ευκολότερα το βράδυ, διότι δεν θα έλαμπε ο ήλιος, τον οποίο θα μπορούσαν να τον

αντικρίσουν τελευταίο από όλα τα αντικείμενα, και αφού τον έβλεπαν, θα
καταλάβαιναν πως αυτός ορίζει τις εποχές και διαφεντεύει τα πάντα στην σφαίρα των

ορατών, και πως αυτός ήταν η αιτία των όσων έβλεπαν τόσα χρόνια στην σπηλιά.
Έτσι, έχοντας αποκτήσει την αληθινή γνώση των πραγμάτων και ενθυμούμενοι την

5