Page 2 - lemontzis-omilies

Ο Μικρός και ο Μέγας Παρακλητικός Κανόνας είναι δύο
αριστουργηματικά ποιήματα τα οποία ψάλλονται στους ιερούς Ναούς
μας εναλλάξ τα απογεύματα του Δεκαπενταύγουστου.

Δυο ύμνοι πασίγνωστοι, δημοφιλείς, ταπεινή εξομολόγηση
αμέτρητων ψυχών, θρηνητική και παρακλητική αναφορά του

πληρώματος των πιστών στην Κυρία και Δέσποινα του κόσμου, την
Υπεραγία Θεοτόκο, συνοψίζουν την πίστη της Εκκλησίας μας για το
πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου, όπως μας την παρέδωσαν οι Πατέρες
των Οικουμενικών Συνόδων. Ταυτόχρονα εναποθέτουν στη στοργική
αγκαλιά της όλα τα βάσανα, τους καημούς, τους πειρασμούς, τις
θλίψεις, τις δοκιμασίες, εκλιπαρώντας για βοήθεια και προστασία.

Ας υμνήσουμε και εμείς μετά των αγίων Αγγέλων όχι μόνο με
λόγια και λέξεις, αλλά κυρίως με έργα αρετής και αγάπης, μιμούμενοι
κατά το δυνατόν τον ανυπέρβλητο πλούτο της αρετής και την αγιότητα
της Παναγίας μας, της Μητέρας των Χριστιανών, ώστε να μπορέσουμε
να ανταπεξέλθουμε σε όλα τα εμπόδια του παρόντος κόσμου που ζούμε
και να φθάσουμε στη “μέλλουσαν πόλιν”(Εβρ.13,14) που επιζητούμε,
τον αγιασμό και τη σωτηρία.

1.“Ἀληθῆ Θεοτόκον, ὁμολογῶ Δέσποινα”

Μαρία, η Μήτηρ του Θεού, η Θεοτόκος

“Ἀληθῆ Θεοτόκον, ὁμολογῶ Δέσποινα, σὲ τὴν τοῦ θανάτου τὸ
κράτος, ἐξαφανίσασαν· ὡς γὰρ φυσίζωος, ἐκ τῶν δεσμῶν τῶν τοῦ ᾅδου,
πρὸς ζωὴν ἀνήγαγες, εἰς γῆν με ῥεύσαντα”, ψάλλουμε στο Μέγα

Παρακλητικό Κανόνα ενώ στο Μικρό Παρακλητικό Κανόνα
αναφωνούμε: “Κυρίως Θεοτόκον, Σὲ ὁμολογοῦμεν, οἱ διὰ Σοῦ
σεσωσμένοι, Παρθένε Ἁγνή”. “Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς”,
εκλιπαρούμε ικετευτικά την Παναγία και ταυτόχρονα ευθαρσώς
ομολογούμε ότι η Μαρία είναι πραγματικά και αληθινά και όχι

συμβολικά Θεοτόκος διότι γέννησε τον Υιό του Θεού, Ιησού Χριστό.

Η προσωνυμία “Θεοτόκος” δηλώνει την αρχαιότατη πίστη και
παράδοση της Εκκλησίας για το πρόσωπο της Παναγίας. Οι Πατέρες
της Εκκλησίας χρησιμοποίησαν τον όρο “Θεοτόκος” για να
επισημάνουν ότι η Παναγία είναι η “Μῆτηρ τοῦ Θεοῦ”, “Θεομῆτορ”,

1