Page 10 - mantzaridis-axies

θεσμοποιούνται στο όνομα της προόδου και της ανακαινίσεως. Έτσι συμβαίνει
να προβάλλονται και να επιβάλλονται στην κοινωνία απατηλές και αφύσικες
αντιλήψεις, που παραμερίζουν διαχρονικές πνευματικές αξίες και αρχές.

Στην καταλυτική αυτή πορεία για τον άνθρωπο και την κοινωνία μπορεί
να αντιπαρατεθεί η αρχή του προσώπου, που υπερακοντίζει κάθε πολιτικό και

κοινωνικό σύστημα ή αφήγημα. Αλλά και η αρχή αυτή, που είναι θεμελιώδης
για τον Χριστιανισμό, μπορεί να διαστραφεί, όταν αποσπαστεί από το
χριστιανικό της περιεχόμενο και μεταλλαγεί σε αυτονομημένη και

εκκοσμικευμένη αρχή· όταν ο άνθρωπος εκληφθεί ως αυτοτελές άτομο,
ανεξάρτητο από την εν κοινωνία ζωή του, και όταν η αυτεξουσιότητά του
νοηθεί ως άμετρη ελευθεριότητα, που μπορεί να παραθεωρεί ή και να

παραβιάζει τους νόμους της φύσεως ή της κοινωνίας και την ελευθερία των
άλλων.

Οι νόμοι και οι αξίες που διαμορφώνονται στην πολιτική και την
κοινωνική ζωή έχουν καιρικό ή το πολύ διαχρονικό κύρος. Δεν έχουν όμως ούτε
μπορούν να έχουν αιώνιο κύρος. Το αιώνιο σαρκώνεται στο πρόσωπο του

Θεανθρώπου Χριστού, που συνάπτοντας την αιωνιότητα με την χρονικότητα
17
παραμένει «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» . Ο Χριστός, που
αποτελεί το θεμέλιο της χριστιανικής ζωής, δεν είναι καιρικός ούτε διαχρονικός,
αλλά αιώνιος και υπερχρονικός. Είναι το απόλυτο και ταυτόχρονα απεριόριστο

μέτρο, που προβάλλεται διαρκώς προς ανακάλυψη και εμπειρική προσέγγιση,
χωρίς ποτέ να εξαντλείται και να αντικειμενοποιείται. Επειδή είναι αιώνιος και

υπερχρονικός, γι’ αυτό είναι πάντοτε επίκαιρος και διαχρονικός. Όπου δεν
υπάρχει σχέση με τον Χριστό, δεν υπάρχει σχέση με το απόλυτο. Και όπου δεν
υπάρχει σχέση με το απόλυτο, ο άνθρωπος παραπαίει εγκλωβισμένος στην
κοσμική συμβατικότητα και στο απρόσωπο άλλο. Όλοι γίνονται ίδιοι και

ταυτόχρονα ανάδελφοι και ξένοι μεταξύ τους.

Συχνά ταυτίζεται η χριστιανική ηθική με την αποδοχή αξιών και την

τήρηση νόμων που προέρχονται ή συνάγονται από την Αγία Γραφή ή την
Παράδοση της Εκκλησίας. Αντίστοιχα πιστεύεται ότι η ηθική αυτή
καταστρατηγείται, όταν παραθεωρούνται οι αξίες αυτές ή παραβιάζονται οι εν

λόγω νόμοι. Η εκδοχή αυτή προσιδιάζει περισσότερο στον θρησκειοποιημένο
Χριστιανισμό και στην θεσμική εκπροσώπησή του. Μπορεί δηλαδή να είναι

17 Εβρ. 13,8.

9