Page 10 - xaxopoulou-ypati

απεσταλμένος της Φιλικής Εταιρείας, στην οποία είχε μυηθεί το 1818 από το Δικαίο (
Παπαφλέσσα),ενώ ο αδερφός του Χριστόδουλος από τον Αναγνωσταρά. Ο πατέρας τους,
παρότι το σπίτι του στην Κωνσταντινούπολη ήταν κέντρο συνάντησης των Φιλικών, δεν
έγινε μέλος της εταιρείας γιατί λόγω της ιεροσύνης του αρνιόταν να υποβληθεί σε όρκο. Ο
Αινιάν πριν έρθει, για να έχει πολιτική ισχύ και να ενεργεί χωρίς να κινεί τις υποψίες των
Τούρκων στον τόπο που θα έφτανε, έπεισε τον Κ. Μουρούζη, ο οποίος ήταν διερμηνέας
της Πύλης, να ζητήσει από τις τουρκικές αρχές την αποστολή κάποιου για τον οικονομικό
έλεγχο του προεστού της περιοχής του Πατρατζικίου. Μετά την αποδοχή του αιτήματός
του ο Γ. Αινιάν στέλνεται με φιρμάνι της Πύλης στην περιοχή για το ρόλο αυτό. Ο τότε
προεστός της περιοχής Κ. Τσιριμώκος για να αποφύγει τον έλεγχο και την τυχόν
αποκάλυψη οικονομικών ατασθαλιών παραιτείται με αντάλλαγμα την απαλλαγή του από
κάθε επίπτωση που θα είχε αυτός ο έλεγχος και στη θέση του εκλέγεται ο Αινιάν. Εκείνος
μετά την εκλογή του ως πρώτο του μέλημα έθεσε την αρμονική συμβίωση χριστιανών και
μουσουλμάνων, πράγμα που πέτυχε καθότι αυτή την περίοδο και οι δύο αυτές φυλές
είχαν να αντιμετωπίσουν έναν κοινό εχθρό, τους Αλβανούς, οι οποίοι καρπώνονταν τους
φόρους και καταπίεζαν τον πληθυσμό.
Εντωμεταξύ, ο Οθωμανός διοικητής της περιοχής, Καραοσμάνογλου, o oποίος
αντιμετώπιζε υποτιμητικά τον Αινιάνα, απαίτησε από αυτόν χρηματικό ποσό για έξοδα της
υπηρεσίας του. Εκείνος αρνήθηκε προβάλλοντας το επιχείρημα ότι οι κάτοικοι αδυνατούν
να ανταποκριθούν σ᾽ αυτή την απαίτηση λόγω των πολλών εξόδων τους για την
συντήρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Ο Καραοσμάνογλου, ο οποίος δεν ήταν
συνηθισμένος σε τέτοιες αντιδράσεις, δυσαρεστήθηκε από τη στάση του προεστού και
έκτοτε επεδίωκε την απομάκρυνσή του. Η αφορμή δόθηκε μετά την είδηση ότι ο Αινιάν
έχει επαφές με την Φιλική Εταιρεία, που έφθασε στον Καραοσμάνογλου από κάποιον
Τσολάκογλου, που καταγόταν από τη Ρεντίνα και ζούσε στην Κωνσταντινούπολη. Ο
Τσολάκογλου ήταν γιος ενός πρώην προεστού των Αγράφων, ο οποίος είχε χάσει τη θέση
του όταν η περιοχή βρέθηκε υπό τον έλεγχο του Αλή πασά. Λόγω λοιπόν προσωπικών
επιδιώξεων αξιοποίησε τις πληροφορίες που είχε από το γιο του και τον κατέδωσε στους
Οθωμανούς. Αυτό είχε ως συνέπεια τη σύλληψη και φυλάκιση του Αινιάνα, ο οποίος όμως
κατάφερε να αποδράσει και μετά από σύντομη περιπέτεια ήρθε σε επαφή με τον ήδη
μυημένο στη Φιλική Εταιρεία Μήτσο Κοντογιάννη, ο οποίος ήταν στρατοπεδευμένος στη
μονή Αγάθωνος. Κατά την Τουρκοκρατία και την επανάσταση το μοναστήρι υπήρξε λημέρι
πολλών γνωστών καπεταναίων της περιοχής αρχίζοντας από τον πρώτο αρματολό του
Πατρατζικίου, το Σπανό μέχρι τους τελευταίους, τους Κοντογιανναίους. Οι μοναχοί
φιλοξενούσαν απλόχερα τους αρματολούς προσφέροντάς τους τρόφιμα και στέγη και
πολλές φορές τους ενίσχυαν οικονομικά για την αγορά όπλων και πολεμοφοδίων. Ο
Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματά» του γράφει σχετικά με το ρόλο των μοναστηριών
9
εκείνη την περίοδο «εκεί ήταν οι τζεμπιχανέδες μας κι όλα τα αναγκαία του πολέμου·οτ’
ήταν παράμερον και μυστήριον απ’ τους Τούρκους»

9 Τζεμπιχανέδες: αποθήκες πολεμοφοδίων

9