Page 2 - xaxopoulou-ypati
P. 2
Στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του ᾿21,
μιας εξέγερσης και ενός αγώνα που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του σύγχρονου
Ελληνικού κράτους, έχουν προγραμματιστεί ανά την Ελλάδα διάφορες δράσεις και
εκδηλώσεις με στόχο την ιστορική αυτογνωσία και εθνική μνήμη.
Στο κλίμα αυτών των επετειακών εκδηλώσεων κρίθηκε σκόπιμη και η παρουσίαση ενός
άρθρου από το περιοδικό μας, που καταγράφει καταστάσεις και γεγονότα που
διαδραματίστηκαν την περίοδο της τουρκοκρατίας, της εθνεγερσίας και των πρώτων
μετεπαναστατικών χρόνων στην περιοχή μας. Το άρθρο αυτό είναι αποτέλεσμα
συγκέντρωσης στοιχείων από δημοσιεύσεις καταξιωμένων επιστημόνων και ερευνητών,
πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε παλιότερα τεύχη, και στόχο έχει αυτά να
αποτελέσουν αφορμή εθνικού αναστοχασμού ,αφού το ιστορικό παρελθόν αποτελεί πηγή
έμπνευσης για το μέλλον.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή επιχειρώντας μια σύντομη,
επιγραμματική θα λέγαμε, επισκόπηση της ιστορικής διαδρομής της πόλης μας ώστε να
γίνει κατανοητός ο ηγετικός ρόλος της στην ευρύτερη περιοχή για σχεδόν δύο χιλιάδες
χρόνια, αδιάλειπτα, μέχρι την οθωμανική κυριαρχία.
Η πόλη βρίσκεται σ΄ένα ύψωμα στις βόρειες απότομες πλαγιές της Οίτης, το οποίο
οριοθετείται από χαράδρες ανατολικά και δυτικά, έναν απότομο γκρεμό νότια και μια
ήπια πλαγιά βόρεια, μπροστά στην οποία απλώνεται κοιλάδα που τη διαρρέει ένας
«θεός», ο Σπερχειός ποταμός. Μια τέτοια οχυρή θέση ήταν φυσικό να αποτελέσει επιλογή
για την εγκατάσταση των πρώτων πολιτικά και κοινωνικά οργανωμένων ανθρώπινων
ομάδων που εμφανίστηκαν στην περιοχή.
Η ιστορία του πρώτου οικισμού χάνεται στα βάθη των αιώνων. Η γνώση μας όμως
ο
ξεκινά από τον 5 π.Χ αιώνα, όταν στην κοιλάδα εμφανίζεται και εγκαθίσταται ιδρύοντας
πόλεις ένα περιπλανώμενο φύλο, γνωστό από τον Όμηρο λόγω της συμμετοχής του στην
εκστρατεία εναντίον της Τροίας, οι Αινιάνες. Από το μυθιστόρημα «Αιθιοπικά» του
Ηλιοδώρου πληροφορούμαστε: «Οἱ μέν Αἰνιάνες, ἔφη, Θετταλικῆς ἔστι μοίρας τό
εὐγενέστατον καί ἀκριβῶς Ἑλληνικόν ἀφ᾽ Ἕλληνος τοῦ Δευκαλίωνος, μητρόπολιν δέ
1
σεμνυνόμενον Ὑπάταν, ὡς μέν αὐτοί βούλονται ἀπό τοῦ [τῶν ἄλλων] ὑπατεύειν καί
ἄρχειν ὠνομασμένην.» Υπερηφανεύονται, λοιπόν, σύμφωνα με τα παραπάνω οι Αινιάνες
για τη μητρόπολή τους, η οποία εποπτεύει λόγω της θέσης της αλλά και άρχει των
Αινιανικών πόλεων. Η θέση της Υπάτας των Αινιάνων, ή της Υπάτης κατά τον ομιλούντα
την αττική διάλεκτο Αριστοτέλη, δεν είναι άλλη από αυτή που περιγράψαμε παραπάνω.
Το 278 π.Χ μετά την κατάληψή της από τους Αιτωλούς γίνεται μέλος της «Αιτωλικής
Συμπολιτείας» ενώ το227 π.Χ δέχεται επιδρομές από τους Γαλάτες. Από το 200- 168 π.Χ η
πόλη αποτέλεσε μία από τις έδρες της «Αιτωλικής συμπολιτείας» και ενισχύθηκε η
οχύρωσή της. Κατά τη ρωμαϊκή κατοχή, που ακολούθησε, η πόλη έχαιρε μιας ιδιαίτερης
αίγλης σε ολόκληρη αυτοκρατορία λόγω της ενασχόλησης των γυναικών της με τη
φαρμακεία. Με τον ερχομό της νέας θρησκείας, εδώ κηρύσσεται για πρώτη φορά από όλη
1 Σεμνυνόμενον: αυτό που υπερηφανεύεται
1
