Page 10 - zaimis-areios

αποδεκτή η συγγνώμη του από την εκκλησία της Αλεξάνδρειας. Ο Μέγας Κωνσταντίνος
προσπάθησε μέσω επιστολής να επιβάλλει στο Αλέξκνδρο Αλεξανδρείας να αποδεχτεί τον

Άρειο, αλλά η απάντηση ήταν αρνητική με τον Αλέξανδρο μέσω διατάγματος να κατονομάζει
τους οπαδούς του Αρείου «πορφυριανούς», δηλαδή ομόφρονες του νεοπλατωνικού φιλοσόφου

23
Πορρφυρίου, κατηγόρου του Χριστού . Το 336 ο Άρειος θα μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη,
όπου θα ομολογήσει ορθοδοξία μπροστά στον αυτοκράτορα, επρόκειτο να γίνει επίσημα σε

εκκλησιαστική κοινωνία, αλλά την παραμονή της εισδοχής του πέθανε.

2. Το συγγραφικό έργο του Αρείου

Η θεολογική παραγωγή του Αρείου δεν φαίνεται να υπήρξε ιδιαίτερα μεγάλη, οπωσδήποτε όμως

όχι και τόσο αντίστοιχη με τον σάλο που δημιούργησε στην Εκκλησία του τετάρτου αιώνα. Ενώ

όμως η από πλευράς παραγωγής η συγγραφική έκταση δεν ήταν μεγάλη, το μέγεθος του
ατοπήματος του, δηλαδή η άρνηση της θεότητας του Χριστού, ήταν τέτοιου μεγέθους θεολογική

παρέκκλιση, ώστε κατ’ ουσίαν κατέστρεφε τα θεμέλια του χριστιανικού οικοδομήματος. Ο
Άρειος έγραψε επιστολές, ομολογίες πίστεως, λαϊκούς ύμνους, στους οποίους παρουσιάζει τις

θεολογικές του απόψεις, τις οποίες περιέβαλε στο έργο του Θαλία. Τα περισσότερα έργα του

Αρείου δεν διασώθηκαν. Ο Μέγας Αθανάσιος στο Περί της εν Νικαία Συνόδου έργο του
διασώσει το αυτοκρατορικό Κατά του Αρείου Διάταγμα, του έτους 333, στο οποίο ο Μέγας

24
Κωνσταντίνος χαρακτηρίζει τους Αρείανούς ως «ὁμογνώμωνας Πορφυριανούς» .

Παρακάτω θα αναφέρουμε τα σημαντικότερα έργα του Αρείου.

Α) Επιστολή Προς Ευσέβιον Νικομηδείας: Η επιστολή αυτή διασώζεται και από τον Επιφάνιο

και τον Θεοδώρητο σε πρωτότυπη μορφή, ενώ παράλληλα σώζεται και σε δύο αρχαίες λατινικές
μεταφράσεις. Εδώ ο αιρεσιάρχης εκφράζει τα παράπονά του για τον διωγμό που υπέστη αυτός

και οι οπαδοί του από τον Αλέξανδρο και εκθέτει τις απόψεις του κατά τρόπον ευθαρσή και

23 Παν. Κ. Χρήστου, Πατρολογία, τ. Γ’, σ.σ. 384 – 385.
24 Κων. Β. Σκουτέρη, Ιστορία των Δογμάτων, τ. Β’, Η Ορθόδοξη δογματική διδασκαλία και οι νοθεύσεις της από τις
αρχές του τετάρτου αιώνα μέχρι και την Τρίτη Οικουμενική Σύνοδο, Αθήνα 2004, σ. 102. Βλέπε επίσης και Ηλ. Δ.
Μουτσούλα, Η Αρειανική έρις και ο Μέγας Αθανάσιος. Μέρος Β’: Ο Μέγας Αθανάσιος, τ. Α’, Αθήναι 1998, σ.σ. 60
– 62.
9