Page 8 - zaimis-areios

αναρρίχηση του Αλεξάνδρου στο θρόνο αντί του εαυτού του, ο Άρειος θα προκαλέσει το γνωστό
τριαδολογικό ζήτημα περί των σχέσεων Πατρός και Υιού, αντιτιθέμενος στην αποστολική

15
διδασκαλία του Αλεξάνδρου .

Αφορμή της ανοικτής σύγκρουσης των δύο, του Αλεξάνδρου και του Αρείου, στάθηκε η
διχογνωμία στην ερμηνεία συγκεκριμένου χωρίου της Αγίας Γραφής, του Παρ. 8, 22: «Κύριος

ἔκτισέ με ἀρχήν ὁδῶν αύτοῦ εἰς ἔργα αὐτοῦ», που αναφερόταν ευθέως στο πρόσωπο του Υιού και

16
Λόγου του Θεού . Ενώ το χωρίο δόθηκε στους επισκόπους της Αιγύπτου από τον Αλεξανδρείας
Αλέξανδρο για την ερμηνευτική του επεξεργασία, ο Άρειος, δραττόμενος της ευκαιρίας και

βασιζόμενος στο όποιο κύρος του ως ερμηνευτού των Γραφῶν, προσπάθησε να δικαιολογήσει
17
τις αντιλήψεις του, που συνοψίζονταν στον υποβιβασμό του προσώπου του Υιού στην κτίση .

Οι πολέμιοι του Αρείου ταυτίζονται στο σημείο αυτό και με τον πρεσβύτερο Κόλλουθο και τους
οπαδούς του. Η διαμάχη, λοιπόν, αυτή των πρεσβυτέρων, που αποτελεί και την αρχική μορφή

της αρειανικής έριδας, κατέληξε στη σύγκρουση Κόλλουθου και Αρείου. Ο Κόλλουθος
κατήγγειλε τον Άρειο ως αιρετικό στον αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας, ο οποίος όμως έδειξε

ιδιαίτερη ανοχή στις δραστηριότητες του αιρεσιάρχη και των οπαδών του, με αποτέλεσμα ο

Κόλλουθος να αποσχισθεί από την Εκκλησία και να δημιουργήσει το λεγόμενο Κολλουθιανό
18
Σχίσμα . Ουσιαστικά, αυτή η διαφωνία μεταξύ των επισκόπων έφτασε στα άκρα, αν και ο
Αλεξανδρείας Αλέξανδρος ήλπιζε αρχικά στην ειρηνική της επίλυση. Ωστόσο, η εμμονή του
Αρείου στις αιρετικές διατυπώσεις του οδήγησαν και τον πατριάρχη Αλέξανδρο να τον

19
διαγράψει από τους ιερατικούς καταλόγους .

Ο Άρειος, αφού εν συνεχεία εξορίστηκε με απόφαση του πρεσβυτερίου της Αλεξάνδρειας,

μετέβη στην Παλαιστίνη, τη Συρία και τη Μ. Ασία, όπου πολλοί επίσκοποι των περιοχών αυτών

15 Για τη θεολογική διαμάχη Αλεξάνδρου Αλεξανδρείας και Αρείου βλ. Νικ. Ι. Νικολαΐδη, Θέματα Πατερικής
Θεολογίας, Θεσσαλονίκη 2009, σ.σ. 120 – 121.
16 Α. Θεοχάρη, «Η θέσις του Παροιμ. 8, 22 εις τας χριστολογικάς ερίδας του Δ’ αι.», Κληρονομία 2, Θεσσαλονίκη
1970, σ.σ. 334 – 346.
17 Βλ. Ιω. Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, τ. Α’, σ.σ. 385 – 390.
18 Αναλυτικά για το ζήτημα βλ. Ιω. Βλ. Φειδά, «Το Κολλουθιανόν σχίσμα και αι αρχαί του αρειανισμού», ΕΕΘΣΠΑ,
τ. ΙΘ’ (1972), σ.σ. 135 – 260.
19 Παν. Κ. Χρήστου, Πατρολογία, τ. Γ, σ.σ. 383 – 384.
7