Page 29 - liamis-pnevmatikizoi

διαθέτουν τις δυνατότητες, καθώς και την θέληση. Είναι η οδός

των τελειοτέρων, οι οποίοι ασκούμενοι στις εντολές για κάποιο

χρονικό διάστημα, αποφασίζουν, μάλλον καλούνται, να

κατευθύνουν το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειάς τουν προς τον

πυρήνα της εν Αγίω Πνεύματι ζωής: προς την το δυνατόν

αδιάλειπτη μνήμη του Ιησού. Ο άνθρωπος υπέστη πτώσιν, διότι η

μνήμη του αποσπάστηκε από τον Θεό. Η σωτηρία του θα προκύψει

δια της επαναπροσκολλήσεώς της σ' Αυτόν, εν ονόματι του Ιησού

Χριστού. Η πολυδιάσπαση είναι η ασθένεια της αρχεγόνου

μνήμης. «Ίασίς εστι... από της πονηράς των λογισμών

ολεθροτόκου μνήμης, η προς το αρχαίον απλούν αυτής

επάνοδος» . Εξ απόψεως τελικού σκοπού, οι δύο οδοί είναι
101
απολύτως ισοδύναμοι. Η δεύτερη όμως υπερέχει ως προς το

103
102
104
αμεσότερον , το απλανέστερον και το ταχύτερον . Η

αποκάθε τι που την διασπά. Χαρακτηρίζεται ως «καθαρά» η πέραν κάθε νοήματος
και σχήματος του κόσμου προσευχή. Βλ. «ζητεῖ δέ τόν Κύριον, ὁ διανοίᾳ ὅλῃ καί
διαθέσει θερμῆ προσπίπτων τῶ Θεῶ καί πᾶν νόημα τοῦ κόσμου διακρουόμενος διά
τήν τοῦ Θεοῦ γνῶσιν καί ἀγάπην, τάς ἀναδιδομένας ἐκ τῆς συνεχοῦς καί καθαρᾶς
προσευχῆς». Ν1, 186, 19, 253. Την άποψη αυτή διετύπωσε ο Ευάγριος ο Ποντικός:
«Προσευχή…ἐστίν, ἀπόθεσις νοημάτων», Λόγος περί προσευχῆς, οα’, Φιλ. Α’, 182.
Πρβλ. Μωυσέσκου, Ευάγριος, 143.

101 1246C.
102 «Νόμον εντολών την καρδιακώς ενεργουμένην πίστιν άμεσον, είναι νόμισον».
1248Α.
103 «Ει ουν βουλόμεθα απλανώς την αλήθειαν ευρείν και γνώναι, την καρδιακήν
ζητήσωμεν μόνον ενέργειαν έχειν». 1308Α.

28