Page 37 - liamis-pnevmatikizoi
P. 37

οντολογικός.  Η  εργασία  των  εντολών  συντονίζει  την  ανθρώπινη

                 ύπαρξη με τον τρόπο ενεργείας του Χριστού και αποκαλύπτει την


                 σωτηριώδη παρουσία Του. Και έσχατο σημείο πραγματοποιήσεως

                 αυτού  του  συντονισμού  αποτελεί  η  απεμπλοκή  από  κάθε


                 εχθρότητα  και  η  ταύτιση  με  την  Θεία  ανεξικακία  και

                                   133
                 συγκατάβαση ,  των  οποίων  περίτρανη  απόδειξη  υπήρξε  η  άκρα

                 ταπείνωση και η σταυρική θυσία.


                        Επιστέγασμα  και  περιεκτική  αρετή  όλων  αποτελεί,  όπως

                 είδαμε,  η  προσευχή.  Κατ’  αντιστοιχίαν,  κατά  το  πρώτον  στάδιον


                 αποτελούσε  εργασίαν  «πασών  των  εντολών  υψηλοτέρα»  και

                                         134
                 «κεφαλή  αρετών» .  Τώρα,  χαρακτηρίζεται  εκ  μέρους  το  αγίου

                 Γρηγορίου,  ως  «πίστεως  ενέργεια»  «ενεργωμένη  αγάπη»,  «Θεού

                 επίγνωσις», «Χριστού σφραγίς». Επιγραμματικά δε εν τέλει δίνει το


                 έσχατον  της  ανθρώπινης  ορολογίας:  «και  τι  δει  πλείστα  λέγειν;

                 Προσευχή εστιν ο Θεός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι, δια το μίαν


                 είναι  Πατρός,  και  Υιού  και  Αγίου  Πνεύματος  την  ενέργειαν  του






                 τους  αποτελεί    φανέρωση  της  Χάριτος,  ως  μυστικής  Θείας  ενεργείας  του
                 Βαπτίσματος.
                    133   «Βούλει...τήν χάριν, ἧν ἔλαβες  συντηρῆσαι...; ἐγώ σοι καί τόν τρόπον ὑποδείξω
                 τῆς  νίκης,  ὅν  μεμάθηκα  παρά  Χριστοῦ,  τοῦ  τόν  κόσμον  νενικηκότος.  Χρηστός  ἔσω
                 περί  τόν  ἀδελφόν....Τήν  παρά  τοῦ  ἀδελφοῦ  συναντῶσάν  σοι  μικροψυχία  ὡς  ἴδιον
                 καταδέχου...ἐπειγομένου γάρ αὐτοῦ καί σέ βλάψαι διά τῆς ἀντιλυπήσεως, σύ καί τόν
                 πεσόντα  ἀδελφόν  ἐπηνωρθώσω  διά  τῆς  ἀγάπης  καί  τῆς  ὑπομονῆς  καί  τόν  ἐχθρόν
                 ἀσθενῆ διήλεγξας καί ἀφῆκας ἐμπαιζόμενον μαίνεσθαι». ΜΚ2, 168, 13, 249.
                    134  1340Α.


                                                             36
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42