Page 10 - mantzaridis-theologiaepistimi

Ὅταν ἡ ἐπιστήμη ἐγκλωβίζεται στὴν ἀντικειμενοποίηση

καὶ τὴν ἀντικειμενικὴ γνώση, διεκδικώντας γιὰ τὸν ἑαυτό της

ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη γνώση καὶ ἀποκλείοντας τὴν δυνατό-

τητα τῆς ἐπεκτάσεώς της πέρα ἀπὸ τὴν ἐγκοσμιότητα, ἀδικεῖ

τὸν ἄνθρωπο.

Ὅπως εὔστοχα ἔχει ἐπισημανθεῖ, «ἄλλο πράγμα εἶναι νὰ

ἀπορριφθεῖ κάτι μὲ τὴ λογική μας σκέψη, καὶ τελείως ἄλλο ἡ

πραγματικότητα τοῦ εἶναι. Ὁ Ζῶν Θεὸς εἶναι προσωπικὸ Ὂν

καὶ ὄχι κάποια ἀφηρημένη ἰδέα ἢ κάποιο ὑπερβατικὸ ἀντικεί-

μενο. Εἶναι ὁ ἐν Χριστῷ ἀποκαλυπτόμενος προσωπικὸς Θεός,

9
ποὺ εἶπε στὸν ἄνθρωπο: “Ἐγώ εἰμι...ἡ ἀλήθεια” : Ὁ Πατέρας, ὁ
Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Τὰ τρία αὐτὰ Πρόσωπα εἶναι ἡ ἑνιαία

10
ἀλήθεια» , ἄναρχη καὶ ἀτελεύτητη.

Ὁ προσωπικὸς καὶ αἰώνιος αὐτὸς χαρακτήρας τῆς ἀλή-

θειας ἔχει κεφαλαιώδη σπουδαιότητα γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ ζω-

ντανὴ ἀλήθεια εἶναι ὑπαρξιακὴ καὶ ἀκατάλυτη. Δὲν ἀντικειμε-

νοποιεῖται, γιατὶ ἡ ἀντικειμενοποίησή της ἰσοδυναμεῖ μὲ διά-

σπαση καὶ ἀπονέκρωση. Ἡ γνώση τῆς ἀλήθειας αὐτῆς εἶναι

ἐμπειρία ζωῆς. «Εἶναι καρπὸς ἑνώσεως στὸ ἴδιο Εἶναι δύο ὑπο-

κειμένων: τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀνθρώπου. Κανένας ἀπὸ αὐτοὺς

9. Ἰω. 14,6.
10. Βλ. Ἀρχιμ. Σωφρονίου ( Σαχάρωφ), Τὸ μυστήριο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, Ἔσσεξ
Ἀγγλίας 2010, σ. 121.
2

9