Page 10 - paisios-metanthropismos

Φεντόροβιτς, τη δεκαετία του 1930 και του 1940, τα έργα του συζητήθηκαν

ευρέως. Οι Ρώσοι μετανάστες εργάστηκαν συστηματικά και η Φιλοσοφία

της Κοινής Αιτίας ανατυπώθηκε στο Λονδίνο το 1970. Στη μετασταλινική

ΕΣΣΔ, μια μικρή ομάδα στοχαστών με επιρροή αγωνίστηκε να κρατήσει

ζωντανή τη φιλοσοφία του Φεντόροβιτς και, το 1982, η Σοβιετική

Ακαδημία Επιστημών δημοσίευσε μια νέα έκδοση του έργου του – μια από

τις σπάνιες περιπτώσεις όπου η επίσημα άθεη ΕΣΣΔ έδωσε την

αυθόρμητη παρουσία της σε έναν χριστιανό φιλόσοφο. Μετά την πτώση

της ΕΣΣΔ, δημοσιεύτηκε μια νέα, πιο πλήρης έκδοση των έργων του

στοχαστή σε τέσσερις τόμους, με έναν συμπληρωματικό τόμο σχολιασμού

(Fedorov 1995-2000).

Για τον Φεντόροβιτς, ο Θεός καλεί την ανθρωπότητα να εκπληρώσει

σημαντικούς ρόλους. Πρώτα απ' όλα, τα όντα είναι όλα μέρος μιας

ενιαίας οικογένειας, γιοι και κόρες των νεκρών προγόνων τους. Ο Χριστός

χρησιμεύει ως το τέλειο πρότυπο αυτής της υιικής σχέσης. Όπως ο

Χριστός, έτσι και κάθε άνθρωπος είναι παιδί ενός πατέρα. Όπως ο

Χριστός, ο αγαπημένος γιος, υπακούει στον πατέρα του και κάνει το

θέλημά Του, έτσι πρέπει και όλοι οι άνθρωποι να κάνουν το θέλημα του

Θεού, το θέλημα των πατέρων τους. Κι ακόμη, ο Θεός έχει προορίσει την

ανθρωπότητα να θριαμβεύσει επί του θανάτου. Αυτή η εντολή πηγάζει

φυσικά από τις υικές υποχρεώσεις που οφείλουν οι γιοι και οι κόρες στους

γονείς τους, τους οποίους πρέπει να αναστήσουν από τους νεκρούς. Για

άλλη μια φορά, ο Χριστός λειτούργησε ως πρότυπο για αυτόν τον ρόλο,

μέσω της ανάστασής του, έγινε νικητής του θανάτου και έκανε αυτόν τον

θρίαμβο δυνατό για όλη την ανθρωπότητα. Αλλά η Ανάσταση του

Χριστού ήταν μόνο η αρχή αυτής της κατάκτησης του θανάτου. Πρέπει να

9