Page 12 - paisios-metanthropismos

κόσμο. Μέσα από το έργο της Ανάστασης των νεκρών, η ανθρωπότητα,

ως ελεύθερο ον, δένεται ελεύθερα με τον Θεό με αγάπη. Η φύση, στο

όραμα του Φεντόροβιτς, είναι τυφλή και άσκοπη, αλλά οι άνθρωποι είναι

σκόπιμοι και ορθολογικοί. Ο σκληρός αγώνας ενάντια στον θάνατο

εκπαιδεύει και αγιάζει την ανθρωπότητα, μετατρέποντας τους πόθους σε

αγάπη, κάνοντας τους ανθρώπους πλήρως συνεργάτες με τον Θεό. Η

φύση μέσα μας αρχίζει όχι μόνο να αναγνωρίζει τον εαυτό της, αλλά και

να κατευθύνεται. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός προετοιμάζει τους

ανθρώπους για τον τρίτο μεγάλο ρόλο τους, να γίνουν κυβερνήτες του

σύμπαντος, ρυθμίζοντας και ανανεώνοντας τις δυνάμεις της φύσης.

Ο Χριστός χρησιμεύει ως παράδειγμα: ησύχασε τις θάλασσες, ηρέμησε

τους ανέμους, θεράπευσε τους αρρώστους και ανέστησε τους νεκρούς.

Επιπλέον, υποσχέθηκε ότι οι μαθητές του θα έκαναν ακόμη μεγαλύτερα

έργα: «Σας λέω την αλήθεια, όποιος πιστεύει σε μένα θα κάνει ακόμη

μεγαλύτερα έργα από αυτά, γιατί εγώ πηγαίνω στον Πατέρα» (Κατά

Ιωάννην 14). Ξεπερνώντας το νόμο του θανάτου, που βασιλεύει σε όλη τη

δημιουργία, ο Κύριος, διά των μαθητών του, επιτυγχάνει περισσότερα από

την απλή ανάσταση των νεκρών, επιτυγχάνει ανατροπή του δαρβινικού

αγώνα για επιβίωση που χαρακτηρίζει όλη τη ζωή.

Τα σχέδια του Φεντόροβιτς για τα ουράνια σώματα είναι εξίσου

ριζοσπαστικά. Με τη λογική τους, οι γιοι του ανθρώπου θα κατευθύνουν

την τυφλή κίνηση των πλανητών και ολόκληρου του ηλιακού συστήματος.

Η ίδια η Γη θα γίνει ένα ταξιδιωτικό διαστημόπλοιο, που θα πλοηγείται

από την ενωμένη ανθρώπινη φυλή. Για να πραγματοποιηθούν αυτά τα

σχέδια, τα ανθρώπινα όντα πρέπει να ενωθούν και να ανακατευθύνουν

τους πόρους τους προς αυτούς τους κοινούς στόχους. Οι στρατοί δεν θα

11