Page 46 - papadopoulou-ithiki
P. 46

φιλόσοφος  έσπασε  την  ενότητα  της  θεϊκής  με  την  εγκόσμια  εξουσία.
                   Συνέδεσε τους φυσικούς νόμους με τη λογική και την εμπειρία και όχι με
                                  144
                   τη θεολογία.   Δεν απαιτεί από τον ηγεμόνα του να είναι ευσεβής για να
                   κατακτήσει την αιώνια ζωή. Αυτό αφορά τη θεολογία και όχι την πολιτική.
                   145   Ο  Μακιαβέλι  αντιμετωπίζει  την  πολιτική  κάτω  από  το  πρίσμα  της
                                            146
                   αποτελεσματικότητας.  Για παράδειγμα, αντιλαμβάνεται το Μωυσή όχι
                   ως  ιδρυτή  μιας  θρησκείας,  αλλά  ως  ιδρυτή  ενός  κράτους.       147   Από  της
                   θέσεις του Μακιαβέλι διακρίνεται ο εγκοσμιοκρατικός χαρακτήρας του
                   έργου  του.  Ο  επιτυχημένος  ηγεμόνας  καθοδηγείται  όχι  από  το

                   θρησκευτικό δόγμα ή από τα ηθικά παραγγέλματα, αλλά από την αυστηρά
                   ωφελιμιστική επιλογή των μέσων που είναι κατάλληλα για τους σκοπούς
                   του.


                        Ο Μακιαβέλι απορρίπτει την ταπεινοφροσύνη και την αδιαφορία των
                   χριστιανών για τα εγκόσμια, για χάρη των αρετών της ανδρείας και της
                   αποφασιστικότητας.     148  Προτείνει  μια  αμοραλιστική  ηθική,  σύμφωνα  με
                   την οποία ο ηγεμόνας πρέπει να ενεργεί αντίθετα από τα ανθρωπιστικά
                   ιδεώδη,  ώστε  να  διατηρήσει  την  εξουσία  του.  Θα  πρέπει  να  μην  είναι
                   καλός, να είναι υποκριτής, να φαίνεται σπλαχνικός και καλοπροαίρετος,
                   αλλά να μην είναι. Η συμπεριφορά του δεν θα πρέπει να καθορίζεται από
                   τους κανόνες της συμβατικής ηθικής. Πολλές φορές ο ηγεμόνας θα πρέπει
                   να  ενεργεί  αντίθετα  με  τη  συμπόνια,  την  ανθρωπιά,  την  αλήθεια,
                   προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του. Η αρετή κι ο πλούτος σπάνια
                   πηγαίνουν στον  ίδιο άνθρωπο.  Τονίζει  ότι  οι  άνθρωποι  είναι  κακοί         149 ,
                   αφού ο άνθρωπος είναι καλός μόνο όταν είναι αδύναμος. Επίσης, λέει ότι
                   το  κακό  πρέπει  να γίνεται    μια  κι  έξω, αλλά το  καλό  σιγά  σιγά.     150   Ο
                   Μακιαβέλι τονίζει πως η φιλοδοξία είναι τόσο δυνατό πάθος που όσο ψηλά


                   144   Βλ. Γιώργος Ρούσης, Το κράτος από τον Μακιαβέλι στον Βέμπερ, ό. π., σελ. 30.

                   145   Βλ. Marcel Prelot, Georges Lescuyer, Histoire des idees politiques, Ed. Dalloz, 1990, σελ. 258.

                   146   Βλ. Simone Goyard-Fabre, Philosophie politiques XVIe-XX siècle, Ed. P.U.F., 1987, σελ. 65.

                   147   Βλ.  Ηλίας  Μαγκλίνης,  Παρεξηγημένος  αλλά  και  υπερεκτιμημένος;  Αναλύοντας  τον  Μακιαβέλι,
                   πεντακόσια χρόνια από την έκδοση του «Ηγεμόνα», Η Καθημερινή, Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014.

                   148  Βλ. Anthony Quinton, Ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας, μτφρ. : Ρισσάκη Δέσποινα, εκδόσεις Νεφέλη,
                   Αθήνα, 2005, σελ. 421.

                   149  Βλ. Νικολό Μακιαβέλι, ό. π., ο Ηγεμόνας, μτφρ. : Μαρία Κασωτάκη, 24  έκδοση, εκδόσεις Πατάκη,
                                                                                η
                   σελ. 28, σελ. 96.

                   150    Βλ. Νικολό Μακιαβέλι, ό. π., σελ. 59.


                                                           46
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51