Page 58 - rizou_tapathi-kinimatografos

ερμηνεία του στην ανθρώπινη φύση και στην ευσπλαχνία του Ιησού στο δράμα των

ανθρώπων. Σημαντική επίδραση άσκησε στην επιλογή του σκηνοθέτη, μια συνάντηση
μεταξύ του Πάπα Ιωάννη του ΚΓ΄ με προσωπικότητες της αριστεράς και του

καλλιτεχνικού χώρου, η οποία διοργανώθηκε στην Ασίζη το 1962. Η ταινία
βραβεύθηκε από την Επιτροπής Κριτικών στο Φεστιβάλ της Βενετίας του 1964, αλλά

και προτάθηκε για τρία Oscar το 1967 202 . Παράλληλα κρίθηκε το 2014 από την L’
Osservatore Romano, ως το αξιολογότερο film αναφορικά με το πρόσωπο του Χριστού.

Σαφέστατα ο Παζολίνι προβάλλει μια κοινωνική διάσταση στο έργο, αφού ο ίδιος ήταν

εγνωσμένος μαρξιστής, ομοφυλόφιλος, αλλά και άθεος. Χαρακτηριστική είναι η
δήλωσή, του πως κινηματογράφησε μια ταινία στην οποία ενέταξε και τον ίδιο του τον

βίο και την δραστηριότητά του, διηγούμενος μια ιστορία την οποία ως άθεος δεν

πίστευε και ως εκ τούτου έπρεπε να καταδυθεί στον εσωτερικό κόσμο ενός ο οποίος
πίστευε, όπως ο Ματθαίος 203 .

Μετά τη Βαϊοφόρο εμφανίζεται η ξηρανθείσα συκή, η οποία ξηραίνεται

αμέσως, όχι όπως σε άλλα Ευαγγέλια, όπου διαπίστωσαν ότι εξηράνθη την επόμενη
ημέρα. Το θέμα της συκής εμφανίζεται ως παραβολή στον Λουκά 204 , αλλά ως γεγονός

των ημερών του Πάθους, απαντά στους Ματθαίο και Μάρκο. Όντως η αφήγηση
ακολουθεί τον Ματθαίο, αφού στον Μάρκο η διαπίστωση της ξηρασίας της συκής,

διαπιστώνεται, ουσιαστικά, την επόμενη ημέρα 205 . Στην συνέχεια και μέχρι να
φτάσουμε στα καθαυτού γεγονότα των αχράντων Παθών, ο Παζολίνι ενέταξε μια σειρά

από γεγονότα της δράσης του Χριστού, κατά την παρουσία του στα Ιεροσόλυμα το

τελευταίο εκείνο Πάσχα. Η αφήγηση ακολουθεί κατά πόδας τον Ματθαίο. Αρχικά
έχουμε το ερώτημα των αρχιερέων και πρεσβυτέρων του λαού προς τον Ιησού, σχετικά

με το με ποια εξουσία πραγματοποιεί σημεία 206 . Στη συνέχεια οπτικοποιείται η
παραβολή των δύο υιών και το ποιος πραγματικά έπραξε το θέλημα του Πατρός 207 .

202 Κομνηνού, Μαρία (επιμ.),Pier-Paolo Pasolini, O μεγάλος αιρετικός (Αθήνα: Ταινιοθήκη της Ελλάδος,
2018), 7. Βλέπε επίσης και Στάθης Βαλούκος, Ιστορία του Κινηματογράφου, Α΄τόμος, β΄εκδ., εκδ.
Αιγόκερως, 2003.
203 «Έπρεπε να διηγηθώ μια ιστορία στην οποία δεν πίστευα. Δεν μπορούσα να είμαι λοιπόν εγώ που
εξιστορώ… για να μπορέσω να εξιστορήσω το Ευαγγέλιο, έπρεπε να βυθιστώ στην ψυχή ενός που
πιστεύει…η αφήγηση βλέπεται με τα δικά μου μάτια κι’ απ΄την άλλη, με τα μάτια ενός πιστού», P.-P.
Pasolini, «Συζήτηση με τον Pasolini των Bernardo Bertolucci και Jean-Luis Comolli», στοPier Paolo
Pasolini.Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1994(Θεσσαλονίκη: Οργανισμός Πολιτιστικής
Πρωτεύουσας της Ευρώπης, 1997), 30. Βλέπε και Α. Ταρνανάς, Πιερ Πάολο Παζολίνι,
Κινηματογράφος- Σκηνοθέτες 5, εκδ. Αιγόκερως, 2003.
204 Λκ 13:6-9.
205 Μτ 21:18-22 και Μρ 11:12-14 και 20-26.
206 Μτ 21:23-27.
207 Μτ 21:28-32.

Σελίδα 58 από 108