Page 13 - xaxopoulou-ypati

Στις 24 Μαρτίου 1821 στο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, έξω από τα Σάλωνα, ο
σεβάσμιος δεσπότης με το γέρο Πανουργιά κήρυξαν τον Πόλεμο για την Ανεξαρτησία των
Ελλήνων. Στις 27 Μαρτίου απελευθερώθηκαν τα Σάλωνα και έγιναν η πρώτη ελεύθερη
πόλη της Στερεάς. Ακολούθησε πολιορκία του κάστρου της και στις 10 Απριλίου έγινε το
πρώτο κάστρο που καταλήφθηκε σε ολόκληρη την επαναστατημένη Ελλάδα. Στη συνέχεια
απελευθερώθηκαν το Λιδωρίκι, η Λειβαδιά η Θήβα, και το Ταλάντι (Αταλάντη). Έτσι στις
αρχές Απριλίου όλη η Βοιωτία και η Φωκίδα είχαν περάσει στα χέρια των Ελλήνων.
Επόμενη κίνηση των επαναστατών ήταν η συγκρότηση τριμελούς διοικητικής επιτροπής,
ενώ αρχηγός των όπλων (κολονέλο) διορίστηκε ο Διάκος. Στην περιοχή της Φθιώτιδας ο
έμπειροπόλεμος Δυοβουνιώτης με τη βοήθεια του Κομνά Τράκα και του Διάκου, αφού
πολιόρκησαν το ισχυρό κάστρο της Μπουδουνίτσας (Μενδενίτσας), την κατέλαβαν. Πριν
από την παράδοση του κάστρου, ο Διάκος προβλέποντας ότι σύντομα θα εμφανιστούν
τούρκικες στρατιές από τη μεριά του Ζητουνίου κινήθηκε προς τη στενή διάβαση του
Σπερχειού, που οδηγούσε προς τις Θερμοπύλες για την οργάνωση της αντιμετώπισής
τους.
Ο Χουρσήτ πασάς εντωμεταξύ μαθαίνοντας στα Γιάννενα, όπου βρισκόταν, τις πρώτες
πολεμικές επιχειρήσεις των επαναστατών στην Πελοπόννησο και αδυνατώντας ο ίδιος να
εκστρατεύσει, διέταξε τους Κιοσέ Μεχμέτ και Ομέρ Βρυώνη να αναλάβουν την καταστολή
της επανάστασης, οι οποίοι κατά την κάθοδό τους έπρεπε να καταπνίξουν και κάθε εστία
εξέγερσης που συναντούσαν.
Φτάνοντας στην κοιλάδα του Σπερχειού, οι Διάκος και Δυοβουνιώτης στο πλαίσιο της
πραγματοποίησης του σχεδίου τους, έκριναν αναγκαία τη συνεννόηση με το Μήτσο
Κοντογιάννη, που κρατούσε το αρματολίκι του Πατρατζικίου, πριν σχεδιάσουν την
αντιμετώπιση των Τούρκων του Ζητουνίου, οι οποίοι ήδη ενισχύονταν από τούρκικα
σώματα της Θεσσαλίας, που κατέφθαναν διαρκώς. Για να δοκιμάσουν μάλιστα τη δύναμή
τους, έστειλαν ένα σώμα μέχρι το χωριό Καλύβια, όπου τους επιτέθηκαν οι Τούρκοι, πεζοί
και ιππικό ταυτόχρονα. Στη συμπλοκή που ακολούθησε, η υπεροχή του ιππικού ανάγκασε
τους Έλληνες να υποχωρήσουν στο χωριό Μπεκή, όπου οχυρωμένοι μπόρεσαν να
αντισταθούν για δύο ώρες ακόμη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως του Διάκου και του
Δυοβουνιώτη ήταν η απραξία του Κοντογιάννη, γιατί εξαιτίας της οι εχθρικές ενισχύσεις
κατέφθαναν στη Λαμία ανενόχλητες και οι πολυάριθμοι καλά οπλισμένοι Τούρκοι της
Υπάτης μπορούσαν να χτυπήσουν τα νώτα των επαναστημένων, που θα εξαπέλυαν
επίθεση στη Λαμία. Ήταν απαραίτητη λοιπόν η σύμπραξη του Κοντογιάννη για την
καταστροφή ή εξουδετέρωση με πολιορκία των Τούρκων της Υπάτης. Για το σκοπό αυτό οι
δύο οπλαρχηγοί πήγαν στο χωριό Κομποτάδες, όπου έφτασε και ο Πανουργιάς με
πεντακόσιους Φωκείς. Από εκεί έστειλαν τον Κομνά Τράκα να καταλάβει τη Δερβέν-
Φούρκα(Καλαμάκι).
Στην πόλη του Πατρατζικίου 800 Τούρκοι και Αλβανοί καλά οπλισμένοι αποτελούσαν
τη φρουρά της πόλης. Μετά τα ανησυχητικά γι’ αυτούς γεγονότα στη Φωκίδα και τη
Βοιωτία βιάστηκαν με κάθε τρόπο να προετοιμαστούν για κάθε ενδεχόμενο. Ασφάλισαν
όλα τα δημόσια κτίρια, μουσουλμανικά και χριστιανικά, όπως και όλα τα καλοχτισμένα

12