Page 16 - xaxopoulou-ypati

ενδεχόμενος έλεγχος της Υπάτης σήμαινε και έλεγχο των Θερμοπυλών, πράγμα που θα
ανάγκαζε τον εχθρό να επιστρέψει άμεσα στη Λαμία πριν κλείσει η διάβαση αυτή. Έτσι, οι
τρεις οπλαρχηγοί συγκεντρώθηκαν στην Καστανιά και οχυρώθηκαν στη θέση «Αητός»,
πάνω από την Υπάτη για να επιτεθούν από εκεί. Αλλά η μη συμμετοχή του Κοντογιάννη
περιέπλεξε και πάλι τα πράγματα. Τότε 1500 Αλβανοί της Υπάτης, εκμεταλλευόμενοι αυτή
την κατάσταση και θέλοντας να προλάβουν τις εξελίξεις εκστράτευσαν υπό τον Τελεχά
Φέζο και το ξημέρωμα περικύκλωσαν αιφνιδιαστικά τους Σκαλτσά και Γκούρα. Ευτυχώς ο
Σαφάκας είχε μείνει πιο πίσω, στη θέση Πάθαινα, με 300 αγωνιστές κυρίως από τα χωριά
της Οίτης. Με τις πρώτες τουφεκιές οι άνδρες του Σκαλτσά έφυγαν ξαφνιασμένοι, ενώ ο
ίδιος με δέκα μόνο άνδρες οχυρώθηκε με το Γκούρα και τους άνδρες του και αμύνθηκαν
ανυποχώρητοι. Ο Σαφάκας επιτέθηκε από τα νότια προκαλώντας πανικό στους Αλβανούς,
που υποχρεώθηκαν να πολεμούν σε δύο μέτωπα μπρος-πίσω. Οι συμπλοκές μαίνονταν
όλη μέρα, και η νύχτα που ήρθε έδωσε τη δυνατότητα στους περικυκλωμένους να
διαφύγουν. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν σχετικά μικρές, 12 νεκροί αγωνιστές, ενώ
σκότωσαν και τραυμάτισαν περίπου 200 Τούρκους. Η μάχη του Αητού ενώ κατέστησε
αδύνατη την επίθεση κατά της Υπάτης, ανέδειξε για άλλη μια φορά το Γκούρα.
Ο Ομέρ Βρυώνης στη συνέχεια αφού ανακατέλαβε τη Λιβαδειά (10 Ιουνίου) και τη
Θήβα, προχώρησε στην Εύβοια και την Αττική για να διαλύσει τους εκεί επαναστάτες.
Όμως ο Ανδρούτσος κατάφερε να επανακαταλάβει τη Λιβαδειά, που είχε απομείνει με
μικρή οθωμανική φρουρά. Αυτό σήμαινε ότι τίποτα δεν είχε κριθεί και ότι υπήρχε μία
ρευστότητα και μία αβεβαιότητα, που ανάγκασαν τον Χουρσήτ να στείλει ένα νέο
πολυπληθές εκστρατευτικό σώμα 4.000 ανδρών υπό το Μπεϋράν πασά και πλήθος
εφοδίων να ενισχύσει τους Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ, ώστε να μπορέσουν
επιτέλους να κατεβούν στην Πελοπόννησο. Τον Αύγουστο όμως στα Βασιλικά το ευφυές
σχέδιο του Δυοβουνιώτη και το απαράμιλλο θάρρος του Γκούρα διέλυσαν το σώμα αυτό,
με αποτέλεσμα οι δύο πασάδες τελικά να μη λάβουν καμία βοήθεια ώστε να
καταστείλουν την επανάσταση στην Στερεά. Εντωμεταξύ, ο χειμώνας πλησίαζε, οι
προμήθειες τελείωναν και οι πολεμιστές άρχισαν να διαμαρτύρονται. Όλα αυτά σε
συνδυασμό με την άλωση της Τρίπολης τους ανάγκασαν, τέλος του Σεπτέμβρη, να
αποχωρήσουν και να επιστρέψουν στα Γιάννενα.
Η επανάσταση φαινόταν να έχει εδραιωθεί. Οι Τούρκοι ωστόσο δεν ήταν διατεθειμένοι
να υποχωρήσουν, ενώ στα σχέδια των οπλαρχηγών η υπόθεση της Υπάτης ήταν θέμα
άμεσης προτεραιότητας και η άλωσή της κρινόταν απαραίτητη. Αυτό αποδεικνύεται από
το γεγονός ότι οι Ανδρούτσος, Γκούρας και Δυοβουνιώτης, τον Οκτώβριο, έρχονται και
πάλι στην Καστανιά και καλούν τον Κοντογιάννη να συνδράμει. Αυτός όμως αρνείται
11
επικαλούμενος διάφορους λόγους και οι οπλαρχηγοί αποχωρούν αγανακτισμένοι.
Παράλληλα με την εξέλιξη των γεγονότων, ωριμάζουν και τα προβλήματα τόσο της
οργάνωσης όσο και του συντονισμού των πολεμικών επιχειρήσεων. Έτσι το Νοέμβριο
πραγματοποιήθηκε στην Άμφισσα με συμμετοχή 73 πληρεξουσίων, κληρικών,

11 Ιωάννης. Βορτσέλας, ΦΘΙΩΤΙΣ, Αθήνα, 1907 (σελ. 415)

15