Page 5 - Gkrillas_Theologia

Μετά την συγκρότηση της Εκκλησίας, οι Απόστολοι οργανώνουν το

ποιμαντικό και κοινωνικό έργο του Εκκλησιαστικού Σώματος. Η Αποστολική
Σύνοδος αποτελεί την πρώτη επίσημη απόδειξη της αποστολικής μέριμνας

για την ποιμαντική διάσταση της Εκκλησίας.
Στις Α' και Β΄ προς Τιμόθεον επιστολές της Καινής Διαθήκης,

υποδεικνύονται τα καθήκοντα των ποιμένων. Στην προς Τίτον επιστολή του

Απ. Παύλου, γίνεται αναφορά στο έργο και στην ποιότητα βίου του ποιμένα.
Σαφώς δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι επιστολές του κανόνα της Καινής

Διαθήκης χαρακτηρίζονται ως «ποιμαντικές».
Επιπρόσθετα στις Πράξεις των Αποστόλων ο Απόστολος Παύλος

μιλώντας στους πρεσβυτέρους της Εφέσου, που είχε καλέσει στην Μίλητο,

6
υποδεικνύει με σαφήνεια και καθαρά, τα καθήκοντα των ποιμένων . Στην
ομιλία αυτή -όπως και στις τρεις ποιμαντικές επιστολές, αναφέρεται ποιος

πρέπει να είναι ο επίσκοπος και ο πρεσβύτερος, πόσο πρέπει να
επαγρυπνεί, ποια έργα και καθήκοντα πρέπει να εκτελεί και πόσο μεγάλη και

βαριά ευθύνη φέρει απέναντι στο Θεό, αν αμελήσει τα καθήκοντά του.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία του Παύλου, ο ποιμένας πρέπει να έχει πίστη και

άμεμπτη διαγωγή. Επιπρόσθετα να είναι τύπος και υπογραμμός κάθε αρετής,

να είναι ταπεινός, πράος, ανεξίκακος και ειρηνικός, εγκρατής. Επίσης οφείλει
να γνωρίζει με ακρίβεια το νόμο και το θέλημα του Θεού, να είναι ζηλωτής,

πρόθυμος και ακούραστος στην εκτέλεση των πνευματικών του καθηκόντων,
τα οποία αποβλέπουν στον καταρτισμό και τη σωτηρία των Χριστιανών.

γ) Τα χαρακτηριστικά του Ποιμένα

Ο ποιμένας οφείλει να αποδεικνύεται ικανός να διδάσκει το ποίμνιό του
ώστε να φέρει αποτελέσματα και καρπούς η διδασκαλία του. Σαφώς πρέπει

αυτά που διδάσκει να τα τηρεί με ακρίβεια πρώτος αυτός, διαφορετικά αντί να

ωφελούνται οι Χριστιανοί από τη διδασκαλία, βλάπτονται πνευματικά. ο
ποιμένας καθίσταται άγρυπνος φρουρός του ποιμνίου που του εμπιστεύεται η

6 Πραξ. 20, 17-36.

4