Page 6 - kritsaki-metoxia

Συγκεκριμένα στη Σκιάθο κατέφτασε μια ομάδα πατέρων από τη Σκήτη των Καρυών,

τη γύρω περιοχή και τη βατοπεδινή Σκήτη του Αγίου Δημητρίου. Κάποιοι από αυτούς
εγκαταστάθηκαν στη Μονή του Ευαγγελισμού, άλλοι στο Κάστρο και άλλοι στη Χώρα.

Επιπλέον, στο νησί σημαντική υπήρξε η παρουσία των κολλυβάδων μοναχών, κατά τα

τέλη του 18ου αιώνα, η οποία ξεκίνησε με την έλευση μιας ομάδας μοναχών από την
Ικαρία με επικεφαλής τον Νήφωνα, ασκητή της Σκήτης του Παντοκράτορος του Αγίου

Όρους. Ο γέρων Νήφων, μετά την ακούσια αποχώρησή του από το Άγιον Όρος,
προσπαθούσε να ιδρύσει πνευματικές κυψέλες ιερών κοινοβίων μεταλαμπαδεύοντας

εκεί την αγιορείτικη ορθόδοξη λειτουργική - πνευματική παράδοση. Στη Σκιάθο ίδρυσε

το τελευταίο του κοινόβιο, το οποίο, σύμφωνα με τον π. Κων. Καλλιανό, είχε την
ιδιαιτερότητα να είναι το μοναδικό μετόχι που αντιπροσώπευε όλες τις αθωνικές μονές

20
και την μακραίωνη παράδοσή τους . Σ΄ αυτό εγκαταβίωσαν ονομαστοί κολλυβάδες
πατέρες του φιλοκαλικού κινήματος, όπως ο ιερομόναχος Ευθύμιος Σταυρουδάς, που

διέμενε στο Καρακαλλινό κελλί των Εισοδίων της Θεοτόκου, στις Καρυές και ήρθε στη

Σκιάθο τέλη του 1821, οπότε και φιλοξενήθηκε στη Μονή της Ευαγγελίστριας. Ο
Ευθύμιος ήταν ο πρώτος βιογράφος του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη, πνευματικός

φίλος του γέροντα Νήφωνα αλλά και πνευματικός του νησιού. Ακολουθούν οι
ιερομόναχοι Ιωάσαφ ο Πάριος και Ιωάσαφ ο Χίος, από τη Σκήτη του Αγίου Δημητρίου,

21
ο Νεόφυτος ο Σκούρτος και ο λόγιος ιεροδιάκονος Ιωσήφ εκ Φουρνά των Αγράφων .
Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι εδώ έζησε και ο τελευταίος των Κολλυβάδων, ο

γέροντας Διονύσιος Δημητριάδης.

22
«Ὁ Διονύσιος», γράφει ο Παπαδιαμάντης , «ἀνῆκεν εἰς τὴν ἀρχαιοπρεπῆ ἐκείνην τάξιν
τῶν μοναχῶν, τῶν Κολλυβάδων καλουμένων, ἧς ἦτο ὁ τελευταῖος σχεδὸν

ἀντιπρόσωπος», με διάδοχό του τον ιερομόναχο Ιερεμία, τον παπα-Ερημίτη, όπως ήταν
γνωστός στους κατοίκους του νησιού, και για τον οποίο γράφει αισθαντικά στο έργο του

«Τα Βακούφικα» ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης:

«Πλὴν τὰ πολλὰ παράπονά της ἡ γραία, τὸν ἀληθινὸν τῆς καρδίας της πόνον
ἐξεμυστηρεύετο μόνον εἰς τὸν «παπᾶ-Ἐρημίτη» ὅπου μετέβαινε κατὰ Κυριακὴν μετὰ τῶν

θυγατέρων της ν᾿ ἀκούσῃ τὴν ὡραίαν ἀκολουθίαν, τῶν σεμνῶν Κολλυβάδων ἀκολουθίαν,

20 Κ. Καλλιανός, «Τα αθωνικά μετόχια…», ο.π., 337.
21 Κ. Καλλιανός, «Τα αθωνικά μετόχια…», ο.π., 338.
22 Α. Παπαδιαμάντης, Άπαντα, Β΄ Νεκρολογήματα, Ο πατήρ Διονύσιος, τ. 5, Αθήνα 1957, σ. 244.

5