Page 13 - patsis_orthodoxia
P. 13

ριστιακή σύναξης, ως προφύλαξη από την αμαρτία, ως διαφύλαξη ενός ισχύοντος θεϊ-
                                                                                      36
                   κού νόμου, του οποίου ο άνθρωπος δρα κατά κανόνα ως παραβάτης .  Η μετατροπή
                   του χριστιανικού ήθους σε ηθικολογία, με την ανάλογη παράγωγη υποκρισία είναι εμ-
                   φανής όταν, επίσης,  ο πιστός οδεύει προς την αυτοδικαίωση, παραμερίζοντας οποιο-

                   δήποτε ίχνος κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο κίνδυνος να ερμηνευθεί η «Γεροντική μέθο-

                   δος» σε ένα δεύτερο παράδειγμα,  ως εργαλείο θρησκευτικού ευδαιμονισμού, ενδεχο-
                   μένως, να οδηγήσει τον πιστό εκτός της λειτουργικής ενοριακής ζωής εκεί όπου η συμ-

                                                                                                   37
                   μετοχή στην βιωματική εμπειρία καθιστά την ίδια τη συμμετοχή γεγονός κοινωνίας .
                          Μια θετικότερη ανάγνωση του κοινωνικού υποκειμένου από θεολογικής και φι-

                   λοσοφικές άποψης θα αναδείκνυε την κυρίαρχη θέση της έννοιας του προσώπου στη
                   χριστιανική Θεολογία. Η ίδια η έννοια της κοινωνικότητας, σύμφωνα με τη χριστιανική

                   αυτοσυνειδησία, αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία να γίνει αντιληπτό η καθολικότητα

                   της ανθρώπινης φύσης και ο τρόπος που αυτή υποστασιάζεται σε κάθε ξεχωριστή αν-
                                                                                          38
                   θρώπινη οντότητα, λαμβάνοντας οντολογικά υπόψη και τον έτερο αδελφό . Επιπλέον,
                   κατά τον Γέροντα  Σωφρόνιο, αυτή η υποστατική αρχή αποκαλύπτεται   εναργέστερα,
                   όταν απομακρυνθεί κάποιος από την ιδέα της υποκειμενικότητας και εισχωρήσει στην

                                                                                           39
                   εμπειρική πραγμάτωση του ανθρώπινου όντος σε αναφορά με τον πλησίον .
                          Τελικά η κατανόηση της ετερότητας για κάθε χριστιανό δεν πραγματώνεται ως
                   μια απλή και παθητική ανεκτικότητα προς τον άλλον, αλλά προϋποθέτει τη βαθύτερη

                   κατανόηση του ανθρώπινου προσώπου μέσα από έναν διαφορετικό τρόπο υπαρξιακής
                                                                    40
                   αναζήτησης που τον ανέδειξε ο Σωτήρας Χριστός . Με την προοπτική αυτή ο ξένος
                   αποκτά το σεβασμό στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα της ύπαρξης του και ταυ-

                   τόχρονα η κοινωνία καταπολεμά το ούτως ή άλλως υφέρπον  ρατσιστικό ή ξενοφοβικό
                   κριτήριο, το οποίο εμφανίζεται συνήθως είτε ως βάρβαρη ιδεολογία είτε ως αντίδραση







                   36  Στ. Γιαγκάζογλου, «Η θρησκευτική αλλοτρίωση του Ήθους» στο Πίστη κα Βίωμα της Ορθοδοξίας-
                   Δόγμα, Πνευματικότητα και Ήθος της Ορθοδοξίας, τομ. Α΄(Πάτρα: ΕΑΠ 2002) 286 κ. ε
                   37  Χρ. Γιανναρά, Η ελευθερία του Ήθους, (Αθήνα: Ίκαρος 2011) 70 κ. ε

                   38  Γ. Ι. Μαντζαρίδη, Χριστιανική Ηθική, τόμ Β΄ (Θεσσαλονίκη: Πουρναράς 2000)184.
                   39  Ν. Κόϊου, Θεολογία και Εμπειρία κατά τον Γέροντα Σωφρόνιο, ό. π., 126 κ. ε
                   40  Χριστοδούλου(Παρασκευαΐδη), Αρχιεπισκόπου, «Μήνυμα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας»
                   στο διαδ. τόπο: http://xristodoulos.antibaro.gr/minimata/prosfg.html (ημερ. ανάκτησης 20.4.18)2.


                                                                                                    13
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18