Page 6 - tsekeridou-theologiagamou

Η σύζυγος είχε την δυνατότητα να υποβάλει αίτηση διαζυγίου στον ανώτερο άρχοντα, που ή-
ταν ο προστάτης των αδυνάτων, συνοδευόμενη από τους λόγους διαζυγίου. Η απιστία δεν θεωρείται

αιτία διαζυγίου μιας και επιτρέπεται η σεξουαλική ελευθερία του παντρεμένου άνδρα, ενώ η αποδε-

δειγμένη κακοποίηση της γυναίκας αποτελεί βάσιμη αιτιολογία.

Ως νόμιμη σύζυγος Αθηναίου πολίτη ο ρόλος της περιοριζόταν στην γέννηση και σωστή ανα-
τροφή των παιδιών για την συνέχιση της οικογένειας και στην διαχείριση (όχι οικονομική) του οίκου

της. Είχε την επίβλεψη των υπηρετριών, κατεύθυνε όλες τις δραστηριότητες μέσα στο σπίτι, αναλάμ-

βανε να εκπαιδεύσει τις δούλες και είχε την εποπτεία της τροφού που θα μεγάλωνε τα παιδιά της.

Δύο νόμιμα μέσα είχε στη διάθεσή του ο άνδρας για να μην αποκτήσει μεγάλη οικογένεια, , η

έκτρωση ή η έκθεση του νεογνού, αφού επιδίωξη ήταν η περιουσία να μην μοιραστεί σε πολλά μερί-
δια. Ο πατέρας επιλέγει για την τύχη του χωρίς τη συμβολή της μητέρας. Το νόθο ή νόμιμο μη επιθυ-

μητό νεογέννητο εκτίθεται και πεθαίνει από την πείνα, γιατί δεν θεωρείται ακόμη μέλος του κοινωνι-

1
κού συνόλου και η ύπαρξή του αγγίζει μόνο τα φυσικά συναισθήματα .

1Β. Σπάρτη

Αντίθετα απ’ ότι συνέβαινε στην Αθήνα, η τελετή του γάμου στη Σπάρτη φαίνεται πως δεν α-

ποτελούσε δημόσιο γεγονός. Ένας διαδεδομένος τύπος σύστασης του γάμου είναι «δι' ἀρπαγῆς». Χω-
ρίς παρουσία οικογενειών ή προσκεκλημένων, την γυναίκα απήγαγε τελετουργικά κατά τη διάρκεια

της νύχτας ο μέλλων σύζυγός της. Με την βοήθεια της «νυμφεύτριας», της ξύριζαν το κεφάλι, της φο-
ρούσαν ανδρικά ρούχα και την άφηναν ξαπλωμένη στο σκοτάδι να περιμένει.

Ο σύζυγος μετά την ερωτική συνάντησή τους, όφειλε να επιστρέψει στους κοιτώνες του και

εξακολουθούσε να ζει εκεί με τους συνηλικιώτες στις αγέλες, έως ότου συμπλήρωνε τα τριάντα έτη
του. Έως τότε η συγκατοίκηση των συζύγων δεν προβλεπόταν. Είναι σαφές πως αυτή η διαδικασία

είχε ως στόχο αποκλειστικά την τεκνοποίηση.

Κύριος στόχος της Σπαρτιατικής αγωγής των γυναικών ήταν, το γυμνασμένο σώμα, το ισχυρό
πνεύμα και ήθος. Οι Σπαρτιάτισσες ήταν προορισμένες να φέρνουν στον κόσμο υγιή τέκνα, που την

1 Robert Flaceliere, μετάφραση Βανδώρος Γ. , Ο δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος των Αρχαίων Ελλήνων, εκδ. Παπαδήμας, Αθήνα, 2003,
σελ.60-90

5