Page 41 - stylianidou-parigoritiki

 Την ανάγκη να έχει έναν «καλό θάνατο». «Καλός» είναι ο θάνατος που ορίζει ο

ίδιος ο ασθενής και δεν είναι άλλος από εκείνον που του επιτρέπει να ζήσει τις
τελευταίες του στιγμές μέσα σε συνθήκες που συμφωνούν με τις αξίες, τις

πεποιθήσεις και τον τρόπο, με τον οποίο πάντα αντιμετώπιζε τις προκλήσεις της ζωής.

 Την ανάγκη να ελπίζει σε μια μετά θάνατο ζωή. Σημαντική πνευματική ανάγκη
κάθε αρρώστου που βρίσκεται στο τελικό στάδιο της ζωής του είναι να βρει ή να

διατηρήσει ζωντανή την ελπίδα ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατο, ή όταν δεν πιστεύει
στη μετά θάνατο ζωή ότι αφήνει κάτι πίσω του που θα εξακολουθεί να υπάρχει όταν

εκείνος δεν θα ζει (π.χ. απογόνους, έργα κλπ.) (Corr, 1992).
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η ευθανασία δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση

να συμβαδίσει με την Ορθόδοξη Χριστιανική Θεολογία και παράδοση, οι οποίες

πρεσβεύουν την αγάπη, τη συμπαράσταση στον πλησίον και την ευσπλαχνία του
ιατρικού λειτουργήματος προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο (Avgoustidis, 2008: 188-

202). Το αίτημα της ευθανασίας που εκφράζεται από τους απελπισμένους ασθενείς

αποτελεί ερώτημα της αγάπης μας προς αυτούς και της επιθυμίας μας να μείνουν
κοντά μας. Υπό την έννοια αυτή, ούτε ο γιατρός, ούτε οι συγγενείς έχουν το δικαίωμα

να «απαλλάσσουν» τον ασθενή από το «βάρος» της ζωής, αλλά αντίθετα οφείλουν να
αναπτύξουν μαζί του μια σχέση αληθούς κοινωνίας αγάπης και αλληλεγγύης,

αντιμετωπίζοντας τον θάνατο και τον πόνο και μετατρέποντας την αγωνία του
θανάτου σε προσωπική κοινωνία. (Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, 2007:

42-47).

6) Η σημασία της επικοινωνίας των γιατρών και των νοσηλευτών με

τους ασθενείς τελικού σταδίου.

Υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία ότι η επικοινωνία του προσωπικού της
παρηγορητικής φροντίδας με τον ασθενή που πλησιάζει στο τέλος της ζωής του, όπως

και με τα μέλη της οικογένειάς του, προσφέρει πολλά και σημαντικά οφέλη. Μια
καλή επικοινωνία με τον ασθενή μπορεί να συμβάλει στην κατανόηση από μέρους

του των στόχων της παρηγορητικής φροντίδας, καθώς και στο να νιώσει ικανοποίηση

για τις υπηρεσίες φροντίδας που του προσφέρουν. (You, Dodek, Lamodagne, 2014).
Πράγματι, σε μια πρόσφατη αμερικανική μελέτη που διεξήχθη σε ασθενείς που

έπασχαν από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, όσοι από αυτούς έκαναν
συζητήσεις με το προσωπικό που τους παρακολουθούσε, αξιολόγησαν τις συζητήσεις

40