Page 8 - lidras-kyprianos_dogmatiki

ὑπὸ παιδαγωγίαν. Πλὴν ὅμως, εἶχε πάντοτε τὴν διάθεση τῆς καρδίας του
ἐστραμμένην καὶ προσηλωμένην στὸν Χριστόν, γι᾽ αὐτὸ καὶ εἶχε ἐμπειρίες
ἰδιαίτερης εὔνοιας τοῦ Θεοῦ Πατρός .
38
Ὅταν κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου εἶπε, ἀντιλέγοντας,
τὰ γνωστὰ λόγια «εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ δὲ οὐδέποτε
σκανδαλισθήσομαι» , τὰ ὁποῖα εἶχαν ζιζάνια τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, ὁ
39
Κύριος, θέλοντας νὰ τὸν παιδαγωγήσει καὶ ἐμπειρικὰ νὰ τὸν διδάξει πώς,
ὅ,τι τοὺς προανήγγειλε κατὰ τὴν μετ᾽ αὐτῶν διατριβὴν δὲν ἦταν λόγια,
ἀλλὰ τὰ λόγια ἦταν ὄντως «ῥήματα ζωῆς αἰωνίου» καὶ οὐσιαστικά, μὲ
40
περιεχόμενο ἀπαρασάλευτο καὶ ἀδιαμφισβήτητο, τοῦ ἀπάντησε: «ἀμὴν
λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ
με» . Ἐπειδὴ ξέχασε τὸ κυριακὸ λόγιον ὅτι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν
41
οὐδὲν» καὶ ὅτι «πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν
42
ἑαυτὸν ὑψωθήσεται» καὶ ὅτι «ἐγὼ ἐξ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλάλησα, ἀλλ᾿ ὁ πέμψας
43
με πατὴρ αὐτός μοι ἐντολὴν ἔδωκε τί εἴπω καὶ τί λαλήσω» , γι᾽ αὐτὸ καὶ
44
πέρασε τὸν πειρασμό. Ἐπειδὴ ἐκτόπισε πρὸς στιγμὴν ἀπὸ τὸ κέντρον τῆς
καρδίας του τὸν Χριστὸν -χωρὶς φυσικὰ νὰ τὸν ἐκβάλει τελείως- καὶ ἔβαλε
τὸ «ἐγώ», γι᾽ αὐτὸ τοῦ συνέβη ὅ,τι τοῦ προεῖπε ὁ Κύριος. Ἐπειδὴ ὅμως
αὐτὸ δὲν ἔγινε ἐμπαθῶς ἀλλὰ λόγῳ πνευματικῆς νηπιότητος, ὑπῆρχε μέσα
του τὸ περιθώριο τῆς μετανοίας καὶ τῆς πρόσληψης τῆς συγγνώμης.
Ἀπόδειξη δὲ τούτου, ὁ ἐκ τῶν προτέρων λόγος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ «καὶ σύ
ποτε ἐπιστρέψας» , ὅταν καὶ ἐσὺ κάποτε, στὴν συγκεκριμένη στιγμή,
45
στὴν στιγμὴ τῆς μετάνοιάς σου, ὅταν θὰ ἐπιστρέψεις, καὶ ὅτι ἐκ τῶν
ὑστέρων «ἐξελθὼν ἔξω (ὁ Πέτρος μετανοημένος) ἔκλαυσε πικρῶς» .
46
Περνῶντας αὐτὸ τὸ πνευματικὸ μάθημα, καθαρίστηκε ὡς χρυσὸς ἐν
χωνευτηρίῳ ἡ καρδία του τελείως ἀπὸ τὸ κοσμικὸ φρόνημα τῆς σαρκός,
καὶ προσέλαβε, ἐγκολπώθηκε, καθὼς ὁ ἴδιος πολὺ ὡραῖα τὸ ἀναφέρει
στὴν δική του καθολικὴ ἐπιστολή , τὴν ταπείνωση. Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὴν
47
ἐπαναφορά του στὴν προτέραν ἀποστολικὴ θέση, στὴν τρίτη ἐρώτηση
ἀποκρίνεται πλέον καθὼς εἶναι εὐάρεστο στὸν Κύριο .
48
Πληθώρα παραδειγμάτων καταγράφεται καὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ
ἱστορία. Δύο πολὺ χαρακτηριστικὰ εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ ἱερέα Σαπρικίου μὲ
τὸν Νικηφόρον, καὶ τοῦ ἱερέα Παύλου μὲ τὶς πέντε κανονικὲς παρθένες.
Καὶ οἱ δύο αὐτὲς ἱστορίες καταχωρίζονται στὸ συναξάρι, ἡ πρώτη στὶς 9
Φεβρουαρίου καὶ ἡ δεύτερη στὶς 9 Ἰουνίου.

38 Ματθ. ιστ´ 17.
39 Ματθ. κστ´ 33.
40 Ἰω. στ´ 68.
41 Ματθ. κστ´ 34.
42 Ἰω. ιε´ 5.
43 Λουκ. ιδ´ 11.
44 Ἰω. ιβ´ 49.
45 Λουκ. κβ´ 32.
46 Ματθ. κστ´ 75. Λουκ. κβ´ 62. Βλ. καὶ Μάρκ. ιδ´ 72.
47 Α´ Πέτρ. ε´ 5.
48 Ἰω. κα´ 15-17.

8