Page 7 - lidras-kyprianos_dogmatiki

Τὰ ἀμέσως ἀνωτέρω ἐπιβεβαιώνουν τοῦ μυστηρίου τὸ μεγάλο
κεφάλαιο δόγμα καὶ ἦθος, προέκταση τῶν ὁποίων σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο
εἶναι ἡ δογματικὴ συνείδηση καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἦθος.
Συμπερασματικά, ἡ δογματικὴ συνείδηση δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ
ἡ ἐσωτερική, κρυφή, ἀθέατη ἀπόφαση τῆς καρδίας, καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ
ἦθος δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ ἡ ἐξωτερικὴ ἔκφανση αὐτῆς τῆς
ἀπόφασης. Ἡ φιλοσοφικὴ αὐτὴ θεμελίωση βρίσκει τὴν ἔκφρασή της ἤδη
ἀπ᾽ αὐτὴν τὴν Ἁγίαν Γραφήν. Ἕνα ἐνδεικτικὸ παράδειγμα θὰ
καταθέσουμε εὐθὺς ἀμέσως.
Ξεκινῶντας ἀπὸ τὴν χορεία τῶν μαθητῶν καὶ ἀποστόλων τοῦ
Χριστοῦ, νὰ ἀναφέρουμε τὸν Ἰούδα τὸν Ἰσκαριώτη ποὺ ἔγινε προδότης,
καὶ τὸν πρωτοκορυφαῖο Πέτρο. Ὁ Ἰούδας, ὅταν ἀκολουθοῦσε τὸν Χριστό,
ἀξιώθηκε νὰ ἀναφωνήσει μετὰ τῶν ὑπολοίπων ἀποστόλων ὅτι «καὶ τὰ
δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν» καὶ νὰ καταθέσει τὰ θαυμαστὰ ἔργα ποὺ
31
ἐπετέλεσε καὶ αὐτὸς ὅπως καὶ οἱ ὑπόλοιποι. Ἄκουσε καὶ τὴν θεία φωνὴ
τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ τοῦ λέει «μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα
ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς
οὐρανοῖς» . Ἀκολούθως, ὅταν «ἀπελθὼν συνελάλησε τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ
32
γραμματεῦσι καὶ στρατηγοῖς» τὰ περὶ τῆς προδοσίας καὶ ἔλαβε τὰ
33
ἀργύρια, τότε εἰσῆλθεν ὁ σατανᾶς ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. Ἔχοντας τὴν
διάνοιαν ἐσκοτισμένην καὶ τὴν καρδίαν πεπωρωμένην, ἦταν ἀδύνατο νὰ
θυμηθεῖ τὸ τοῦ διδασκάλου θεῖον λόγιον, ὅτι «οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις
δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται
καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» .
34
Δυστυχῶς γι᾽ αὐτόν, προκρίνει τὸν χρυσὸν ἀπὸ τὸν Χριστόν, καὶ
«στερεῖται κατ' ἄμφω, ζωῆς προσκαίρου καὶ θείας» . Καθόσον χρόνον
35
ὑπῆρχε ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στὴν καρδία του (τὸ ὁποῖο ἑρμηνεύεται ὡς ἡ
δογματική του συνείδησις), ἐπιτελοῦσε τὰ τοῦ ἀποστόλου χαριτωμένα
ἔργα (τὸ ὁποῖο ἑρμηνεύεται ὡς τὸ ἐκκλησιαστικό του ἦθος). Ὅταν ἐκείνη
ἐκτοπίστηκε καὶ στὴν θέση της ἐγκαθιδρύθηκε ἡ ἀγάπη τοῦ χρυσοῦ, τότε
ἡ καρδία του ἔγινε καθέδρα δαιμόνων καὶ τὰ ἔργα του δαιμονικά· φθόνος,
προδοσία ἐν φιλήματι, φόνος.
Περὶ δὲ τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, νὰ σημειώσουμε ἀπ᾽ ἀρχῆς τὸ
ἔνθερμον τοῦ ζήλου του, ποὺ ἀποτελεῖ ἔκφραση σὲ αὐτὸν τοῦ «πίστις δι᾿
ἀγάπης ἐνεργουμένη». Μὴ ἔχων εἰσέτι πεπληρωμένην μέσα του τὴν Χάριν
τοῦ παναγίου Πνεύματος καὶ ἔχοντας ἀκόμη τὸ κοσμικὸ φρόνημα,
διάφορα ἔπραξε καὶ εἶπε ἄτοπα καὶ ἀνάρμοστα γιὰ μαθητὴ τοῦ Κυρίου
37
36
Ἰησοῦ. Αὐτὰ τοῦ συνέβαιναν καθότι ἦταν νήπιος στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ

31 Λουκ. ι´ 17.
32 Λουκ. ι´ 20
33 Λουκ. κβ´ 4.
34 Ματθ. στ´ 24.
35 Ὄρθρος Μεγάλης Πέμπτης, α´ ἰδιόμελον ἀποστίχων.
36 Ματθ. κστ´ 51. Μάρκ. ιδ´ 47. Λουκ. κβ´ 50. Ἰω. ιη´ 10.
37 Ματθ. ιστ´ 23. Μάρκ. η´ 33.

7