Page 6 - Loudovikos_Axeiropoihth
P. 6

τον αναγνώστη Λέοντα, κατά τις θεολογικές εργασίες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου,
                   ενώ  στα  Πρακτικά  αυτής  της  Συνόδου  υπάρχουν  και  άλλες  αναφορές  στην
                   αναπαράσταση της Αγίας Μορφής του προσώπου του Χριστού, όπως εξάλλου και η
                   εικόνα επάνω στην ανεγερθείσα στήλη της αιμορροούσης γυναικός του Ευαγγελίου,
                   με την αφορμή της θεραπείας της από τον Ιησού.

                         Από την αρχή λοιπόν της επίγειας και ιστορικής ιδρύσεως της Εκκλησίας, το
                   εκκλησιαστικό  βίωμα  αισθάνεται,  εν  Πνεύματι  Αγίω,  σε  κάθε  ιερή  εκκλησιαστική
                   παράσταση  και  σε  κάθε  λειτουργική  Εικόνα,  ένα  βαθύ  σύνδεσμο  με  την
                   Αχειροποίητη  Εικόνα  του  Αγίου  Μανδηλίου.  Και  ταυτοχρόνως,  δια  μέσου  της
                   Αχειροτεύκτου  Εικόνος,  η  οπτική  θεολογία  της  Εκκλησίας,  απέκτησε  και  εντόπισε
                   την Πηγή της, ακριβώς όπως και η λεκτική θεολογία, σε Αυτόν τον Ενανθρωπήσαντα
                   Λόγο  του  Θεού  και  Θεόν  Λόγο.  Έκτοτε,  ιδίως  από  τον  καιρό  του  θριάμβου  των
                   εικόνων,  ο  οποίος  εορτάστηκε  ως  θρίαμβος  της  Ορθοδοξίας,  επομένως  και  ως
                   θρίαμβος  της  ορθόδοξης  θεολογίας,  η  εκκλησιαστική  εικονογραφική  Τέχνη,  ως
                   οπτική καρδιά της θεολογίας της Εκκλησίας, επαναλαμβάνει δια των αγιογράφων της
                   την Αχειροποίητη Εικόνα του Χριστού, και την πραγματοποιεί ως παράσταση, με τον
                   συνοπτικό τίτλο: Το Άγιο Μανδήλιον.

                         Εντούτοις, εφόσον Πηγή της εκφωνήσεως του ευαγγελικού λόγου του Κυρίου,
                   αλλά και Πηγή εξεικονίσεως της ευαγγελικής και υποστατικής μορφής του Κυρίου,
                   είναι  ο  ίδιος  ο  Ενανθρωπήσας  Θεός,  ως  Ενεργών  Σωτήρας  Ιησούς  Χριστός,
                   επιθυμούσα  να  θέσω  τόσο  τον  λεκτικό  δρόμο  όσο  και  τον  οπτικό  δρόμο  του
                   Ευαγγελίου, το οποίο ο Θεός κατέλειπε στην Εκκλησία Του, σε ένα ενιαίο έργο, στον
                   τόπο  μιας  ενιαίας  συλλειτουργίας,  μέσα  ακριβώς  από  την  διακονία  της
                   εκκλησιαστικής τέχνης της ιερής εικονογραφίας. Αυτός ακριβώς υπήρξε ο εγκάρδιος
                   πόθος  μου.  Άλλωστε,  μέσα  στον  Ιερό  Ναό,  τόσο  η  αγιογράφηση,  δηλαδή  οι
                   παραστάσεις επάνω στους τοίχους του ναού αλλά και οι φορητές εικόνες, όσο και ο
                   ευαγγελικός  λόγος,  ο  οποίος  υπάρχει  ως  γραφή  μέσα  στις  σελίδες  του  επάνω  στη
                   Αγία  Τράπεζα  εναποτεθειμένου  ιερού  Ευαγγελίου,  και  τα  δύο  αυτά,  Εικόνες  και
                   Ευαγγέλιο, αισθητοποιούνται ως ορατά ιερά αντικείμενα της θείας Λατρείας. Και ο
                   λαληθείς,  δηλαδή  ο  λεκτικός  λόγος  του  Κυρίου,  έρχεται  επίσης  στην  τάξη  της
                   Εικόνας, και γίνεται Εικόνα, ως οπτική γραφή και σωματοποιείται ως ιερό βιβλίο και
                   πράγμα, ως ιερό Ευαγγέλιο.


                         Εξάλλου, εάν η Εκκλησία δικαίωσε, και μάλιστα με τρόπο θριαμβευτικό, την
                   θεμελιακώς  χριστοκεντρική  θεολογία  των  Εικόνων,  τόσο  ως  λειτουργικό  και
                   λατρευτικό  τρόπο  ποίησης  των  αγίων  Εικόνων,  όσο  και  ως  τιμητικό  τρόπο
                   προσκύνησης αυτών, η Εικόνα ακριβώς που ποθούσα να δημιουργήσω, επεδίωκε να
                   φέρει στην επιφάνεια των δύο διαστάσεων μιας αγιογραφικής παράστασης, όλα όσα
                   εικονίζονται και κατα-γράφονται μέσα στον χώρο των τριών διαστάσεων του Ιερού



                                                            5
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11