Page 8 - Loudovikos_Axeiropoihth
P. 8

προσώπου του  Ιησού,  επάνω στο όρος Θαβώρ, επιμένουν  και  στον δυσπερίγραπτο
                   εκείνο δοξασμό των ενδυμάτων του Λόγου και Θεού;

                         Διότι όντως το πρόσωπο του Ιησού άστραψε όπως ο ήλιος, όμως και τα ιμάτιά
                   Του, σε φθίνουσα μεν τάξη αλλά αναλογικώς, έγιναν λευκά σαν το φως, και όπως ο
                   ευαγγελιστής Μάρκος λέει, τα ιμάτιά Του έγιναν στιλπνά και λευκά σαν χιόνι, τέτοια
                   που δεν μπορεί να τα λευκάνει γναφεύς επί της γης. Και ο ευαγγελιστής Λουκάς μας
                   αφηγείται,  «το  είδος  Αυτού  εγένετο  έτερον»,  δηλαδή  η  μορφή  Του,  εξαιτίας  της
                   αστραπής της Χάριτος, έγινε διαφορετική, αλλά «και ο ιματισμός Αυτού λευκός και
                   εξαστράπτων».


                         Ιδού λοιπόν ο εξόχως βαθύς λόγος για τον οποίο οι Πατέρες και η ησυχαστική
                   θεολογία  αναδεικνύουν  την  ευαγγελική  περιγραφή  της  λάμψης  των  υφασμένων
                   ενδυμάτων του μεταμορφωθέντος Ιησού Χριστού: η Ενυπόστατη Σοφία του Πατρός,
                   ο  προαιώνιος  Λόγος  φέρει  εντός  Του  τον  λόγο  του  ευαγγελικού  κηρύγματος,  του
                   οποίου το γράμμα έρχεται στην τάξη των ενδυμάτων και είναι σαν ιματισμός. Διότι
                   όλος ο ευαγγελικός λόγος, με τις λέξεις και τα γράμματά των λέξεων, κείνται μέσα
                   στην  άφθονη  λαμπρότητα  της  καλλονής  της  Χάριτος  του  Θεού.  Κάθε  γράμμα
                   αποφαίνεται ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, είναι λευκό και σαφές, και συγχρόνως
                   στιλπνό και λαμπρό σαν μαργαριτάρι, μάλλον δε θεοπρεπές και ένθεο, για εκείνους
                   που βλέπουν πνευματικώς τα του Πνεύματος και εξηγούν θεοπρεπώς τις λέξεις των
                   κειμένων, και δεικνύουν ότι τα λόγια του ευαγγελικού κηρύγματος είναι τέτοια, όπως
                   δεν μπορεί να εξηγήσει κανένας γναφεύς επάνω στη γη, δηλαδή σοφός  του αιώνος
                   τούτου, και ούτε κάν μπορεί να τα εννοήσει.


                         Και αυτά τα ενδύματα-γράμματα του λόγου του Χριστού, τα ενδύματα τα σαν
                   υφασμένα  από  τα  γράμματα  του  ευαγγελικού  λόγου  του  Κυρίου,  τα  οποία
                   εξαστράπτουν μεταμορφωμένα από την ίδια απόρρητη πηγή της όλης υπερέχουσας
                   λαμπρότητας  της  Χάριτος,  και  τα  οποία,  καθώς  μέσα  στο  θείο  μεγαλείο  τους
                   υπερτερούν  συνολικώς  και  από  την  τέχνη  της  φύσης  και  από  την  τέχνη  του
                   ανθρώπου,  εμφανίζονται  αναλογικώς  λαμπρά,  όπως  μια  ολόφωτη  λευκότητα  και
                   όπως  το  χιόνι.  Και  ακριβώς  αυτά  λοιπόν,  τα  μεταμορφωμένα  Χριστού  ενδύματα-
                   γράμματα,  η  εκκλησιαστική  φωνή  του  Πνεύματος,  τα  ονομάζει  «στολές  της  δόξας
                   που θα φορέσουν κατά τον μέλλοντα αιώνα, όσοι προσεγγίζουν στον Θεό».

                         Συνεπώς,  αυτά  τα  λάμποντα  Χριστού  ενδύματα-γράμματα  επάνω  στο  όρος
                   Θαβώρ,  αποκαλύπτουν  την  οπτική  τάξη  της  δόξας  του  ευαγγελικού  λόγου  της
                   Χάριτος και την τελική και θεϊκή εκείνη εκφαντορία της καινής κτίσεως. Και ο λόγος
                   της  Χάριτος  ρέει,  άλλοτε  βιβλικός,  άλλοτε  ευαγγελικός  και  κατόπιν  πατερικός  και
                   εκκλησιαστικός, και υφαίνει μυστικώς αυτήν την αποκαλυπτική εσχατολογική στολή,
                   την οποία ενοπτρίζεται στα ακτινοβολούντα ιμάτια του Ιησού η παλαμική θεολογία,
                   ονομάζοντας  ακριβώς  αυτά  τα  ιμάτια,  «στολάς  της  δόξης»  και  «ενδύματα

                                                            7
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13