Page 7 - koutsos-iamviki
P. 7

να πάει προς τον Κύριο. Κι  αυτό γιατί ο υμνογράφος, που ζει σε μια μεταχριστιανική
                   εποχή, γνωρίζει την μεγάλη φιλανθρωπία του αναστάντος Χριστού, που κατέβηκε στον
                   Άδη, για να απελευθερώσει τον Αδάμ και τους άλλους νεκρούς. Αυτήν λοιπόν την εις
                   Άδου κάθοδο παρακαλεί ο υμνογράφος τον Κύριο για να κάνει.
                          Ακόμη μπορούμε να σταθούμε και στα εξής σημεία:

                   1.  Στην  ευχή  προς  τον  Χριστό  στους  χαιρετισμούς  παρακαλούμε:  «σβέσον  τα
                   πεπυρωμένα βέλη του Πονηρού τα καθ ημών δολίως κινούμενα».  Έτσι και εδώ: «Νυγεὶς
                   ἐγὼ δέ τῷ τυραννοῦντος βέλει». Ο Πονηρός εξαπολύει βέλη, για να μας τραυματίσει,

                   στήνει παγίδες, για να μας παγιδεύει. Αυτός λοιπόν είναι ο καθημερινός μας αγώνας,
                   να αποκρούουμε τα «πεπυρωμένα» βέλη του Πονηρού και να αποφεύγουμε τις παγίδες
                   που συνεχώς μας στήνει.
                   2. Ο υμνογράφος, όπως ο Ιωνάς, καταφεύγει στο Χριστό, τον νικητή του Διαβόλου,
                   τον εξολοθρευτή των κακών «Χριστὲ προσαυδῶ τὸν κακῶν ἀναιρέτην», για να βρει

                   βοήθεια και παρηγοριά. Αυτή είναι η καταφυγή μας, αυτή είναι προστασία μας,  ισχυρή
                   και παντοδύναμη και συνεπώς ας μην φοβόμαστε τις επιθέσεις του Πονηρού.
                   3.  Ο υμνογράφος αναγνωρίζει τη δική του ραθυμία, γνωρίζει ότι ο Θεός κυνηγάει τον

                   άνθρωπο, για να τον ευεργετήσει «και το έλεός σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας
                   της ζωής μου» και  γι  αυτό παρακαλεί να έρθει πιο γρήγορα από τη δική του ραθυμία
                   « Θᾶττον μολεῖν σε τῆς ἐμῆς ραθυμίας».
                    ΩΔΗ Ζ’
                   Τῷ παντάνακτος, ἐξεφαύλισαν πόθῳ

                   Ἄπλητα θυμαίνοντος, ἠγκιστρωμένοι
                   Παῖδες τυράννου, δύσθεον γλωσσαλγίαν·
                   Οἷς εἴκαθε πῦρ, ἄσπετον τῷ Δεσπότῃ

                   Λέγουσιν· Εἰς αἰῶνας, εὐλογητὸς εἶ.
                   Απλή σύνταξη
                   Παῖδες ἠγκιστρωμένοι τῷ πόθῳ παντάνακτος
                   ἐξεφαύλισαν δύσθεον γλωσσαλγίαν τυράννου
                                      5
                                                                7
                                                  6
                   θυμαίνοντος άπλητα , οἷς εἴκαθε  πῦρ ἄσπετον,
                   τῷ Δεσπότῃ λέγουσιν: εἰς αἰῶνας εὐλογητὸς εἶ.
                   Μετάφραση
                   «Οι τρεις Παίδες αγκιστρωμένοι  στον πόθο του παμβασιλέως Χριστού,

                   καταφρόνησαν την αντίθεη γλωσσολαλιά του τυράννου,
                   ο οποίος ήταν υπερβολικά θυμωμένος.
                   Σ’ αυτούς λοιπόν υποχώρησε το απερίγραπτα μεγάλο  πυρ της καμίνου.



                    5  Άπλητα = α+πλησίον= αυτός που δεν πλησιάζεται, ο  απλησίαστος, ο απροσπέλαστος
                   6   είκαθε Αόρ. του είκω( είκαθον) = υποχωρώ, οπισθοχωρώ, αποσύρομαι.
                   7  άσπετος=α+ειπείν = ανείπωτος, απερίγραπτος, απερίγραπτα μεγάλος
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11