Page 4 - koutsos-pezi-katavasia

Θεό και εγκαινιάζεται η νέα περίοδος, όπου ο Θεός μέσω του Υιού του έρχεται στον
άνθρωπο για να τον βοηθήσει να σωθεί από την αμαρτία και να κερδίσει την αθανασία.
β) ἐκ Παρθένου σαρκωθέντι: Η Παρθένος είναι το σκεύος εκείνο της εκλογής, στο
πρόσωπο της οποίας υλοποιήθηκε η απόφαση του Θεού μετά την πτώση των
Πρωτοπλάστων να σώσει τον άνθρωπο και να μην τον αφήσει αβοήθητο. Φοράει την

αμόλυντη σάρκα της Παρθένου, για να την αγιάσει και να την αφθαρτοποιήσει.
γ) ἀσπόρως σαρκωθέντι: Η άσπορος σύλληψη της Θεοτόκου επανειλημμένως τονίζεται
σε πολλά τροπάρια και σχεδόν αποτελεί κοινό τόπο, διότι όλοι οι υμνογράφοι θέλουν

να τονίσουν ότι η γέννηση του Χριστού δεν προήλθε από ίδιον θέλημα σαρκός αλλά
«εκ δυνάμεως του Θεού», διότι «όπου θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις». Στην
απορία της Παναγίας πώς θα γίνει αυτό, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της διαβεβαιώνει ότι
«ελεύσεταί σοι άγιον Πνεύμα και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι».
Ο υμνογράφος μας θυμίζει τη γ΄ Ωδή με την Προσευχή της Προφήτιδας Άννας:

«Ἐστερεώθη ἡ καρδία μου ἐν Κυρίῳ, ὑψώθη κέρας μου ἐν θεῷ μου»
Επομένως για την εκ του Πατρός γέννηση και την εκ Παρθένου σάρκωση,
γεγονός το οποίο τονίζει και υμνεί σε όλη την Καταβασία των Χριστουγέννων ο

υμνωδός, αρμόζει να φωνάξουμε όλοι με ένα στόμα γεμάτοι χαρά και ευγνωμοσύνη:
«Ας είναι δοξασμένο το Όνομά Σου, γιατί εσύ ανέβασες την ανθρώπινη ύπαρξη με τη
γέννηση και την ενσάρκωσή σου τόσο ψηλά, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί όχι μόνο να
φτάσει το Θεό αλλά να γίνει και αυτός ένα με Aυτόν παίρνοντας το Θεό μέσα του με
τη Θεία Κοινωνία».

Έτσι τα μέλη του σώματός μας γίνονται μέλη Χριστού και προσέχουμε τι λέμε,
τι ακούμε, τι βλέπουμε και πώς ενεργούμε σε κάθε περίπτωση. Αυτή λοιπόν τη σάρκα
που φόρεσε ο ίδιος ο Θεός, ο βασιλιάς των όλων, οφείλουμε να τη διατηρούμε αγνή

και αμόλυντη, κι όταν τη λερώνουμε να την πλένουμε στο λουτρό της εξομολόγησης.
Ὠδὴ δ΄.
῾Ράβδος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαὶ καὶ ἄνθος ἐξ αὐτῆς, Χριστέ,
ἐκ τῆς Παρθένου ἀνεβλάστησας· ἐξ ὄρους ὁ αἰνετὸς κατασκίου δασέος
ἦλθες σαρκωθεὶς ἐξ ἀπειράνδρου ὁ ἄϋλος καὶ Θεός·

δόξα τῇ δυνάμει σου, Κύριε.
Μετάφραση
Χριστέ μου, γεννήθηκες από την Παρθένο σαν τη ράβδο και άνθος που βλάστησε

από τη ρίζα του Ιεσσαί. Και σαν από όρος πυκνό και κατάσκιο ήρθες
και έλαβες σάρκα από γυναίκα που δεν γνώρισε άνδρα, εσύ ο άυλος και Θεός.
Δεν έχουμε παρά να δοξάζουμε τη δύναμή σου Κύριε.
Ερμηνεία

Ο Ησαίας είχε προφητεύσει: «εξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσαί και άνθος
εκ της ρίζης αναβήσεται». Ο υμνογράφος όμως, επειδή οι προφητείες του Ησαία