Page 7 - koutsos-pezi-katavasia
P. 7

5. «ὅθεν θεογνωσίας πρὸς φῶς ὁδηγηθέντες»: Ο Χριστός και οι Απόστολοι είναι αυτοί
                   που μας οδήγησαν στο Αληθινό Φως , «εγώ ειμί το φως του κόσμου». Αυτό το φως του
                   Χριστού «που φέγγει πάσι» χρειαζόμαστε για να οδηγηθούμε στη Θεογνωσία, στην
                   Αυτογνωσία και στην Αλήθεια. Είναι το Θαβώρειο φως που φώτισε τους αποστόλους
                   και στη συνέχεια όλη την εκκλησία. Αυτογνωσία όμως χωρίς Θεογνωσία είναι αδύνατο

                   να υπάρχει. Η Αυτογνωσία οδηγεί στην ευλογημένη ταπείνωση, διότι «τοις ταπεινοίς
                   ο Χριστός δίδωσι χάριν».
                   6. «ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζοντες δοξολογοῦμέν σε, Φιλάνθρωπε»: Η μετάβαση από τη νύκτα

                   στον όρθρο συμβολίζει τη μετάβαση  από το σκότος της σύγχυσης, της πλάνης και
                   αγνωσίας στο φως της αλήθειας, της γνώσης και της βεβαιότητας, που χαρίζει ο Θεός
                   στους πιστούς. Πρόσεξε όμως διότι ο υμνογράφος δεν μιλάει για μετάβαση από τη
                   νύκτα  στη  μέρα  αλλά  από  τη  νύκτα  στον  όρθρο.  Νύκτα  είναι  η  κατάσταση  της
                   ασέβειας,  ενώ  ημέρα  είναι  η  κατάσταση  της  ευσέβειας.  Εμείς  στην  παρούσα  ζωή

                   μεταβαίνουμε σε μια μέση κατάσταση, ούτε σε νύχτα που επικρατεί σκοτάδι, ούτε σε
                   μέρα που επικρατεί το φως, αλλά σε όρθρο, όπου επικρατεί το ημίφως, όπως είναι αυτή
                   η ζωή, όπου βλέπουμε «δι’ εσόπτρου  και εν αινίγματι» κατά τον Απ. Παύλο, δηλαδή

                   με κάτοπτρο και με παραβολές.
                          Χρειαζόμαστε συνεπώς τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος για να μπορέσουμε
                   να δούμε το βαθύτερο νόημα αυτής της ζωής που συνεχίζει να είναι ένα αίνιγμα προς
                   επίλυση.  Γι  αυτό    ο  απόστολος τονίζει  «αποθώμεθα  ουν  τα όπλα  του  σκότους  και
                   ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός». Η «ημέρα» όμως  «του Κυρίου» δεν έχει ακόμα

                   ξημερώσει για μας τους ζωντανούς. «Ημέρα Κυρίου» είναι  εκείνη η κατάσταση,  στην
                   οποία  θα βρεθούμε, όταν θα πάμε κοντά στον Κύριο. Τότε θα είμαστε μέσα στο φως
                   και μέσα στη χαρά  και θα μας λυθούν όλες οι απορίες.

                          Καλούμαστε λοιπόν να φωτιστούμε από το άκτιστο φως του Χριστού, να είναι
                   η ζωή μας φωτεινή και να μη ζούμε μέσα στο  σκοτάδι. Εξάλλου σκοτάδι δεν υπάρχει
                   παρά εκεί που λείπει το φως. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν υπάρχει κακία παρά μόνο εκεί
                   που λείπει η καλοσύνη. Έτσι, αν  γίνουμε υιοί φωτός, και τα έργα μας θα είναι έργα
                   φωτός, θα μοιάσουμε  το Θεό της Ειρήνης και των Οικτιρμών, θα κατακτήσουμε την

                   εσωτερική ειρήνη και θα την εμπνεύσουμε  και στους άλλους, θα είμαστε οικτίρμονες
                   προς όλους και κυρίως σε αυτούς που έχουν ανάγκη.
                   Ὠδὴ ς΄.

                   Σπλάγχνων Ἰωνᾶν ἔμβρυον ἀπήμεσε
                   ἐνάλιος θήρ, οἷον ἐδέξατο·τῇ Παρθένῳ δὲ
                   ἐνοικήσας ὁ Λόγος καὶ σάρκα λαβὼν
                   διελήλυθε φυλάξας ἀδιάφθορον·

                   ἧς (σαρκός) γὰρ οὐχ ὑπέστη ῥεύσεως,
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12