Page 8 - koutsos-pezi-katavasia

τὴν τεκοῦσαν κατέσχεν ἀπήμαντον.
Μετάφραση
Όπως θαλάσσιο κήτος ξέρασε τον Ιωνά σαν έμβρυο από την κοιλιά του
και τον άφησε έτσι ακριβώς όπως τον δέχτηκε, έτσι και στην Παρθένο
ο Λόγος του Θεού, αφού κατοίκησε μέσα στα σπλάχνα της

και πήρε σάρκα ανθρώπου, πέρασε από μέσα της και την άφησε άθικτη.
Γιατί και αυτή η ανθρώπινή του υπόσταση δεν υπέστη καμιά αλλοίωση
Αλλά και αυτήν που τον γέννησε την άφησε απείραχτη.

Ερμηνεία
Η περιπέτεια του Ιωνά εδώ αξιοποιείται από τον υμνογράφο με διαφορετικό
τρόπο από εκείνο που είδαμε στην Καταβασία του Ακαθίστου Ύμνου. Εδώ γίνεται
αφορμή να μιλήσει για το θαύμα της γέννησης του Χριστού από την Θεοτόκο. Όπως
ο Ιωνάς βγήκε από την κοιλιά του κήτους αλώβητος και αδιάφθορος, χωρίς να πάθει

το παραμικρό, παρόλο ότι έμεινε τρεις μέρες και τρεις νύκτες μέσα στην κοιλιά του
κήτους, έτσι και ο Λόγος του Θεού, που ενοίκησε μέσα στην κοιλιά της Παρθένου,
γεννήθηκε αφήνοντας την Θεοτόκο αλώβητη και αδιάφθορη, χωρίς να χάσει την

παρθενία της. Η Παναγία ήταν παρθένος πριν την γέννηση του Χριστού, αλλά
παρέμεινε παρθένος και κατά τη γέννηση και μετά την γέννηση, είναι δηλαδή
αειπάρθενος. Κι ακόμη το ότι η Παναγία έμεινε «αδιάφθορος» είναι μια προτύπωση
της αφθαρσίας που έρχεται να φέρει ο Χριστός και να ξανααποκτήσει ο άνθρωπος και
που εγκαινιάζεται με την Παρθένο Παναγία, την οποία δεν την εγγίζει καμία φθορά και

αλλοίωση.
Ο Χριστός γεννήθηκε «αρεύστως εκ του Πατρός», «αρεύστως» όμως
γεννήθηκε και εκ της Παρθένου Μαρίας, χωρίς δηλαδή ούτε στη μια περίπτωση ούτε

στην άλλη να υποστεί κάποια αλλοίωση, γιατί κατά τον Νικόδημο τον Αγιορείτη «ο
Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού γίνεται υιός του ανθρώπου χωρίς να τραπεί από
την ιδικήν του φύσιν και Θεότητα (ατρέπτως ενανθρωπήσας), ή να λάβη καμμίαν
αλλοίωσιν». Ο Γρηγόριος πάλι ο Θεολόγος λέγει: « δεν άλλαξε αυτό που ήταν, γιατί
παρέμεινε Θεός όπως ήταν, αλλά πήρε αυτό που δεν ήταν, έγινε δηλαδή άνθρωπος,

γιατί τον αγαπούσε». Ο Χριστός με τη γέννησή του παραμένει τέλειος θεός, χωρίς να
υποστεί καμιά αλλοίωση, αλλά και τέλειος άνθρωπος, χωρίς να έχει την παραμικρή
αμαρτία, είτε προπατορική είτε προαιρετική.

Ὠδὴ ζ΄.
Οἱ παῖδες εὐσεβείᾳ συντραφέντες
δυσσεβοῦς προστάγματος καταφρονήσαντες,
πυρὸς ἀπειλὴν οὐκ ἐπτοήθησαν,

ἀλλ' ἐν μέσῳ τῆς φλογὸς ἑστῶτες ἔψαλλον·