Page 5 - koutsos-pezi-katavasia

πραγματοποιήθηκαν στο πρόσωπο του Χριστού και ο ίδιος ζει μετά Χριστόν λέγει
«῾Ράβδος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαὶ (εξήλθεν) καὶ ἄνθος ἐξ αὐτῆς, Χριστέ, ἐκ τῆς Παρθένου
ἀνεβλάστησας». Ο Ιεσσαί ήταν πατέρας του Δαυιδ, επομένως η Θεοτόκος που
κατάγεται από τον Ιεσσαί έχει βασιλική καταγωγή από τη φυλή του Ιούδα και βασιλικό
γένος από τον Δαυίδ. Είναι προφανής ο συμβολισμός: Ρίζα είναι ο Ιεσσαί, κορμός ο

Δαυίδ, ράβδος, δηλαδή κλάδος, η Παναγία, άνθος ο Χριστός που έγινε ο γλυκός
καρπός της σωτηρίας μας.
Το «ἐξ ὄρους ὁ αἰνετὸς κατασκίου δασέος» ο υμνογράφος το πήρε από τον

προφήτη Αββακούμ, στον οποίο είναι αφιερωμένη η δ΄ Ωδή, όπου λέγει: «ήξει ο Άγιος
εξ όρους κατασκίου δασέος». Όρος δασύ και κατάσκιο είναι η Παναγία,
παρομοιάστηκε δε με όρος και βουνό, διότι ενώ στην πεδιάδα ο άνθρωπος φυτεύει τα
φυτά και σπέρνει τα σπαρτά, στα βουνά και τα όρη μόνα τους βγαίνουν και τα ψηλά
δένδρα και οι θάμνοι και τα χόρτα. Από το όρος της Θεοτόκου λοιπόν:

1. βγαίνουν ψηλά φυτά που συμβολίζουν την θεϊκή υπόσταση του Χριστού,
2. βγαίνουν οι θάμνοι που συμβολίζουν την ανθρώπινη υπόσταση του Χριστού,
3. βγαίνουν και τα χόρτα που συμβολίζουν αυτούς που πιστεύουν στον Χριστό.

Η Παναγία ακόμη είναι το κατάσκιο όρος, διότι όπως στα πολύ πυκνά δάση δεν
μπορεί να μπει τσεκούρι και να κόψει δένδρα, έτσι και η Παναγία ήταν τόσο
φορτωμένη από αρετές, ώστε κανένα τσεκούρι ( =πονηρός λογισμός) δεν μπόρεσε να
την αφαιρέσει την παραμικρή αρετή, με την οποία ήταν φορτωμένη η Παναγία. Κι
ακόμα είναι κατάσκιο όρος, γιατί «δύναμις του Υψίστου επεσκίασεν αυτήν» και έγινε

τέτοια ώστε σ’ αυτήν να βρίσκουν οι πιστοί δροσιά και αναψυχή, όπως σε ένα πυκνό
και δασύ βουνό.
Ας τονίσουμε λοιπόν το εξής. Η Παναγία με το να δεχτεί στα σπλάχνα της τον

Χριστό, έγινε δάσος πυκνό σε αρετές και δροσερό σε χάρες. Αυτό πρέπει να κάνουμε
κι εμείς. Παίρνοντας μέσα μας τον Χριστό να μεταβαλλόμαστε σε άνθος Χριστού που
εκπέμπει ευωδία Χριστού και φέρνει καρπούς, να γινόμαστε δηλαδή πλούσιοι σε
αρετές και χάρες.

Ωδή ε΄
Θεός ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν,
τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τὸν Ἄγγελον
εἰρήνην παρεχόμενον ἀπέστειλας ἡμῖν·

ὅθεν θεογνωσίας πρὸς φῶς ὁδηγηθέντες,
ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζοντες δοξολογοῦμέν σε, Φιλάνθρωπε.