Page 5 - mixailidis_tapeinosi

θανάτου» , καταβαίνοντος μέχρι «τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς» , δηλαδὴ
6
7
τὸν Ἅδη.
Τὸ πόσο ἀναγκαία εἶναι ἡ ταπείνωση γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ

πεπτωκότος ἀνθρώπου, μᾶς τὸ λέγει πολὺ ἐπιγραμματικὰ ὁ ἅγιος

Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, ὁ τῆς Κλίμακος: «Ἄνευ μὲν προρρήσεων καὶ

ἐλλάμψεων καὶ σημείων καὶ τεράτων πολλοὶ τῆς σωτηρίας τετύχασιν,

ἄνευ δὲ ταπεινοφροσύνης οὐδεὶς ἐν τῷ νυμφῶνι ποτὲ εἰσελεύσεται». Καὶ

πάλιν: «Οὐχ [ὅτι] ἐνήστευσα, οὐχ [ὅτι] ἠγρύπνησα, οὐχ [ὅτι] ἐχαμεύνησα,

8
ἀλλ’ ἐταπεινώθην καὶ ἔσωσέ με ὁ Κύριος» .
Ἔχοντας αὐτὰ ὑπ’ ὄψιν ἀντιλαμβανόμαστε γιατί, ἐνῶ μέσα στὸν

κόσμο ἀποτελεῖ κοινὴ πρακτικὴ τὸ νὰ πατᾶ κανεὶς καὶ ἐπὶ πτωμάτων

προκειμένου νὰ ἀνεβεῖ ψηλότερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους, στὸν Μοναχισμό,

ἀντίθετα, εἶναι κοινὴ θέση τὸ νὰ θέτει ὁ ἀγωνιστὴς μοναχὸς ἑαυτὸν στὴν

τελευταία θέση, κάτω ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους. Μερικὰ παραδείγματα ἀπὸ

τὸ Γεροντικό, εἶναι πολὺ χαρακτηριστικά:

_ Κάποιος ἀδελφὸς εἶπε στὸν ἀββᾶ Σισώη ὅτι κατόρθωσε νὰ ἔχει

ἀδιάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Οὐκ ἔστι μέγα τὸ

εἶναι τὸν λογισμόν σου μετὰ τοῦ Θεοῦ· μέγα δὲ ἐστι τὸν ἑαυτὸν ὁρᾶν

9
ὑποκάτω πάσης τῆς κτίσεως» .
_ Ὁ ἀββᾶς Μακάριος ὁ μέγας, ἐρωτηθεὶς πῶς ἀποκτᾶται ἡ

τελειότης, ἀπάντησε: «Ἐὰν μὴ κτήσηται ἄνθρωπος ταπείνωσιν μεγάλην

ἐν τῇ καρδίᾳ καὶ ἐν τῷ σώματι· καὶ τὸ μὴ μετρεῖν ἑαυτὸν ἐν μηδενὶ

πράγματι, ἀλλὰ μᾶλλον τιθέναι ἑαυτὸν ἐν ταπεινώσει ὑποκάτω πάσης

6 Φιλιπισ. β΄ 8-9.
7 Ἐφεσ. δ΄ 9.
8 Κλῖμαξ, ΚΕ΄, μζ΄, σ. 276, καὶ ΚΕ΄, ιδ΄, σ. 269.
9 Τὸ Γεροντικὸν (Ἀστέρος) σ. 111.

4