Page 6 - mixailidis_tapeinosi
P. 6

τῆς κτίσεως, καὶ τὸ μὴ κρίνειν ὅλως τινὰ εἰμὶ ἑαυτὸν μόνον, καὶ…, καὶ…,


                                                      10
                   καὶ…, οὐ δύναται τέλειος εἶναι» .
                          _Τὰ  ἴδια  ἔλεγε  καὶ  ὁ  ἀββᾶς  Ἰωάννης  ὁ  Κολοβός:  «Μὴ  ἑαυτὸν


                   μετρεῖν, ἀλλ’ εἶναί σε ὑποκάτω πάσης τῆς κτίσεως» .
                                                                            11
                          _Ὁ  ἀββᾶς  Ποιμὴν  ἔλεγεν  ὅτι  ὁ  καθαρὸς  «ὁρᾶ  ἑαυτὸν  ἐλάττονα

                   πάσης τῆς κτίσεως» .
                                         12
                          _Κάποιος ἀδελφὸς ζήτησε ἀπὸ τὸν ἀββᾶ Ματώη νὰ τοῦ πεῖ κάτι νὰ

                   ὀφεληθεῖ. Κι ὁ Γέροντας εἶπε: «Ὕπαγε, παρακάλεσον τὸν Θεόν, ἵνα δώσῃ

                   πένθος  εἰς  τὴν  καρδίαν  σου  καὶ  ταπείνωσιν·  καὶ  πρόσεχε  πάντοτε  τὰς

                                                                                              13
                   ἁμαρτίας σου· καὶ μὴ κρίνε ἄλλους, ἀλλὰ γενοῦ ὑπὸ κάτω πάντων» .
                          _  Ὁ  ἀββᾶς  Τιθόης  πάλιν,  ὅταν  ρωτήθηκε  ποία  εἶναι  ἡ  ὁδὸς  ποὺ

                   ὁδηγεῖ  στὴν  ταπείνωση,  εἶπε:  «Ἡ  ὁδὸς  τῆς  ταπεινώσεως  αὕτη  ἐστίν,

                                                                                                 14
                   ἐγκράτεια καὶ προσευχὴ καὶ τὸ ἔχειν ἑαυτὸν ὑποκάτω πάσης κτίσεως» .
                          _  Καὶ  ἕνα  τελευταῖο,  γιὰ  νὰ  μὴ  μακρυγορῶ·  ὁ  ἀββᾶς  Ὤρ

                   συμβουλεύει      «νὰ     ἔχεις   ἑαυτὸν     δοῦλον      ἀχρεῖον    καὶ    πάντων

                   ἁμαρτωλότερον» .
                                      15
                          Ὅλα  αὐτὰ  δὲν  εἶναι  παρὰ  ἡ  μὲ  διαφορετικὸ  τρόπο  ἔκφραση  τοῦ

                   λόγου  τῆς  Γραφῆς,  ὅτι  «δοῦλοι  ἀχρεῖοι  ἐσμέν»,  καὶ  τῆς  ὁμολογίας  τοῦ

                   Παύλου  ὅτι  ἦταν  «ὁ  πρῶτος  τῶν  ἀμαρτωλῶν»,  «ὁ  ἐλάχιστος  τῶν

                   Ἀποστόλων», ἕνα «ἔκτρωμα» .
                                                    16
                          Τὸ  σημαντικὸ  εἶναι  ὅτι  ὅλ’  αὐτὰ  δὲν  εἶναι  σχήματα  λόγου  ἤ

                   ταπεινολογίες,  ἀλλά,  ὡς  πραγματικὰ  βιώματα,  ἀποτελοῦν  κοινὸ

                   φαινόμενο στὴ ζωὴ τῶν ἁγίων. Φαίνεται ὅτι ὅσο πιὸ ψηλὰ ἀναβεῖ κανεὶς

                   10  Τὸ Μέγα Γεροντικόν, Α΄, κεφ Α56, σ. 92.
                   11  Τὸ Μέγα Γεροντικόν, Α΄, κεφ. Α40, σ. 78. Ἐπίσης, τὸ Γεροντικὸν («Ἀστέρος»), σ. 48.
                   12  Τὸ Γεροντικὸν («Ἀστέρος») σ. 94.
                   13  Τὸ Γεροντικὸν («Ἀστέρος») σ. 75. Ἐπίσης, Τὸ Μέγα Γεροντικόν, Α΄, κεφ, Α142, σ. 160.
                   14  Τὸ Γεροντικὸν («Ἀστέρος») σ. 122.
                   15  Τὸ Γεροντικὸν («Ἀστέρος») σ. 126.
                   16  Λουκ.ιζ΄10, Α΄Τιμ. α΄15, καὶ Α΄Κορινθ. ιε΄8-9.

                                                            5
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11