Page 7 - mixailidis_tapeinosi

τὴν κλίμακα τῆς ἁγιότητας, τόσο πιὸ εὐαίσθητος γίνεται στὸ θέμα τῆς

ἁμαρτίας.
Μιὰ ἄλλη ἔκφραση τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι ἡ αὐτομεμψία:

_ Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὴ ἡ ἀπάντηση Γέροντος τῆς Νιτρίας

ὅταν ρωτήθηκε τί τὸ ἰδιαίτερο βρῆκε στὸν Μοναχισμό: «Τὸ αἰτιᾶσθαι καὶ

17
μέμφεσθαι ἑαυτὸν πάντοτε», ἀπάντησε.
_ Ὁ ἀββᾶς Σισώης καὶ ὁ ἀββᾶς Ὤρ ἔλεγαν: «Ἐν παντὶ πειρασμῷ μὴ

μέμφου ἄνθρωπον, ἀλλὰ σεαυτὸν μόνον, λέγων, ὅτι διὰ τὰς ἀμαρτίας μου

18
ταῦτα συμβαίνει μοι» .
_ Ὁ ἀββᾶς Ἀνοὺβ σὲ ἐρώτηση ἀδελφοῦ γιὰ τὸ τί εἶναι «δικαιοσύνη»

στὸν μοναχό, ἀπάντησε, «ἵνα πάντοτε καταμέμφηται ἑαυτόν» .
19
_ Ὁ ἀββᾶς Ζωσιμᾶς ἔλεγε γιὰ κάποιον ποὺ τὸν κατηγοροῦσε ἄδικα:

«Οὗτος καυτὴρ ἐστὶ τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐπέμφθη ἰατρεῦσαι τὴν κενόδοξον μου

ψυχὴν… Τὰ φανερά μου κακὰ μόνον οἶδεν καὶ οὐδὲ ὅλα, ἀλλὰ μέρος τι, τὰ

δὲ κεκρυμμένα ἀναρίθμητα εἰσίν». Ὁ ἴδιος σὲ ἄλλη περίπτωση ἔλεγε γιὰ

τοὺς ψέγοντας καὶ ἐξουθενοῦντας αὐτόν: «Καὶ εἰ ἠξιώθησαν, οὐ τὸ

πέλαγος τῶν κακῶν ἡμῶν ἀλλὰ μόριον ἰδεῖν, ἀπεστράφησαν ἄν ἀπὸ τῆς

ἡμετέρας ψυχῆς ὡς ἀπὸ βορβόρου, ὡς ἀπὸ δυσωδίας, ὡς ἀπὸ πνεύματος

20
ἀκαθάρτου» .
_ Ἀλλὰ κι ὁ Ἰωάννης τῆς Κλίμακος λέγει: «Κἄν πᾶσαν τὴν κλίμακα

τῶν ἀρετῶν ἀναβέβηκας, ὑπὲρ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν προσεύχου» .
21
_Τέλος, ἀναφέρομεν ἀκόμη ἕνα, τὸν ἀββᾶ Ποιμένα, ὁ ὁποῖος ἔλεγεν

ὅτι, «Ἐὰν ἡ ψυχὴ ἑαυτὴν μέμψηται ἐνώπιον Κυρίου, ἀγαπᾶ αὐτὴν ὁ

17 Τὸ Γεροντικὸν («Ἀστέρος»), σ. 42. Καὶ τὸ Μέγα Γεροντικόν, Α, σ. 224.
18 Τὸ Γεροντικὸν («Ἀστέρος») σσ. 114 καὶ 126.
19 Τὸ Γεροντικὸν («Ἀστέρος») σ. 94.
20 Τὸ Μέγα Γεροντικόν, Α΄, σσ. 219 καὶ 176.
21 Κλῖμαξ, ΚΗ, ιβ΄, σ. 358. Βλ. καὶ ΚΕ, να΄, σ. 277, Κστ, στ΄, σ. 282.

6