Page 13 - liamis-panteleimon

βρει ο θάνατος, ό,τι είναι αυτός και αν υπάρχει. Γιατί κοντά Του

κατάλαβα, πως θάνατος δεν υπάρχει…δεν υπάρχει.

Κύριέ μου, αξιότερος από σένα στα μάτια Του δεν είμαι. Αν είδα

εγώ, θα δεις και συ. Διάλεξε εσύ κάποιον με ασθένεια ανίατη και έλα να

τον παραδώσουμε στο έλεος του Χριστού ή των θεών που στηρίζουν τη

βασιλεία σου».

Το τελευταίο δεν το πολυσκέφτηκα, αλλιώς ποτέ δεν θα

τολμούσα. Μόνο για προφήτη θαύματος δεν είχα τον εαυτό μου. Μα

άλλος μίλαγε και ήξερα πως άλλος θα πράξει.

Χάρηκε ο βασιλιάς με την πρότασή μου. Από ανάπηρους άλλο

τίποτα τα στενοσόκακα της πόλης. Σε λίγο οι στρατιώτες κουβάλησαν

κάποιον. Ο άνθρωπος ήταν σε οικτρή κατάσταση. Εντελώς ανήμπορος να

κουνηθεί, με τα άκρα παραμορφωμένα και το βλέμμα φοβισμένο για την

τροπή που πήρε η μέρα του. Ώρες πολλές πάσκιζαν οι γιατροί του

παλατιού να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα. Κι όταν παραιτήθηκαν,

ανέλαβαν οι ιερείς να επικαλεστούν την δύναμη των θεών. Θαύμαζα

ειλικρινά την πίστη τους και σκεφτόμουν τη θεία δύναμη και τη δίψα που

χαρίστηκε στον άνθρωπο να ξεπεράσει το χώμα και να αδράξει τον

ουρανό. Τι πικρή λαβωματιά τού κατάφερε ο Πονηρός και έστρεψε τον

ατίμητο νου του στην λατρεία των δικών του παθών, που πήραν από τα

χέρια του μορφή πάνω σε πέτρες και ξύλα! Δεν τους περιγέλασα. Βαθιά

μόνο λυπήθηκα για εκατομμύρια ανθρώπων καταδικασμένων να μείνουν

άγευστοι από την ηδονή της αλήθειας.

12