Page 6 - mantzaridis_ploutosftoxeia

ἀγαθῶν ποὺ προσφέρει ὁ Θεὸς σὲ ὅλους. «Πάντα μετὰ δαψιλείας»,

λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «δίδωσιν ὁ Θεὸς τὰ πολλῷ τῶν χρημάτων
ἀναγκαιότερα, οἷον τὸν ἀέρα, τὸ ὕδωρ, τὸ πῦρ, τὸν ἥλιον, ἅπαντα τὰ
τοιαῦτα. Οὐκ ἔστιν εἰπεῖν ὅτι πλείονος ἀπολαύει τῆς ἀκτῖνος ὁ

πλούσιος, ἐλάττονος δὲ ὁ πένης· οὐκ ἔστιν εἰπεῖν ὅτι δαψιλέστερον
ἀέρα ἀναπνέει τοῦ πένητος ὁ πλουτῶν ἀλλὰ πάντα ἴσα καὶ κοινὰ
πρόκειται. Τίνος οὖν ἕνεκεν τὰ μὲν μείζονα καὶ ἀναγκαιότερα καὶ τὴν

ζωὴν ἡμῶν συνέχοντα κοινὰ πεποίηκεν ὁ Θεός, τὰ δὲ ἐλάττονα καὶ
εὐτελέστερα οὐκ ἔστι κοινά, τὰ χρήματα λέγω; Τίνος οὖν ἕνεκεν; Ἵνα

18
συγκροτῆται ἡμῶν ἡ ζωὴ καὶ ἀρετῆς ἔχωμεν σκάμματα» .
Τὴν ἴδια θέση, μὲ μεγαλύτερη ὅμως ἔμφαση καὶ ριζοσπα-
στικότητα, βρίσκουμε καὶ στὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν Νέο Θεολόγο. Κατὰ

τὸν ἅγιο αὐτὸν ὅλα τὰ πράγματα τοῦ κόσμου εἶναι κοινὰ γιὰ ὅλους
τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως ἀκριβῶς τὸ φῶς καὶ ὁ ἀέρας ποὺ ἀναπνέουμε.

Ὅλα ἔχουν γίνει, γιὰ νὰ τὰ ἀπολαμβάνουν καὶ νὰ τὰ χρησιμοποιοῦν
ὅλοι, χωρὶς νὰ τὰ ἐξουσιάζει κανείς. Ἡ ἰδιοκτησία εἶναι φαινόμενο
ποὺ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὴν πλεονεξία. Ὅσοι κατέχονται ἀπὸ τὸ

πάθος αὐτό, δὲν εἶναι στὴν πραγματικότητα κύριοι τῆς ἰδιοκτησίας
τους ἀλλὰ δοῦλοι καὶ φύλακές της. Καὶ ἂν ἀκόμα προσφέρουν κάτι
ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἢ καὶ ὅλα ὅσα ἔχουν σὲ ἐκείνους ποὺ τὰ

χρειάζονται, δὲν μποροῦν νὰ θεωρηθοῦν ἀξιέπαινοι, ἀλλὰ καὶ πάλι
χρεωστοῦν ἰσόβια μετάνοια γιὰ ὅσα κατακρατοῦν τόσον καιρὸ
στερώντας τὴν χρήση τους ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς τους . Γι’ αὐτὸ οἱ
19
πλούσιοι ποὺ δίνουν ἐλεημοσύνη δὲν δικαιώνονται οὔτε παύουν νὰ
εἶναι ἔνοχοι γιὰ τὶς στερήσεις καὶ τὴν δυστυχία τῶν ἀνθρώπων ποὺ

μποροῦσαν νὰ βοηθήσουν καὶ δὲν βοήθησαν. Ἂν ὅμως ὁ Θεὸς
συγχωρεῖ τὴν ἀδικία αὐτὴν καὶ ὑπόσχεται νὰ ἀνταμείψει τὸν
ἄνθρωπο ποὺ δίνει μὲ εὐχαρίστηση τὰ ὑπάρχοντά του στοὺς φτωχοὺς

ἀδελφούς του, τὸ κάνει γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει νὰ θεραπευθεῖ ἀπὸ τὴν
ἀρρώστια αὐτήν, καὶ νὰ παύσει νὰ στηρίζει τὴν ἐλπίδα του στὰ

18 . Ἰω. Χρυσοστόμου, Ὁμιλία εἰς ἀνδριάντας 2,6, PG 49,43.
19 . Βλ. Συμεὼν Ν. Θεολόγου, Κατηχήσεις 9, 92-116, ἔκδ. B. Krivochéine, «Sources
Chrétiennes», τόμ. 104, σ. 110-12.

5