Page 12 - mantzaridis_ploutosftoxeia
P. 12

ἀνάγκες του παραμένουν ἀνικανοποίητες, ὅπως συνέβαινε πάντοτε

                   ἀλλὰ  καὶ  σήμερα  σὲ  μεγάλη  ἔκταση.  Ὁ  ἀληθινὸς  ὅμως  πλοῦτος
                   συνήθως κρύβεται καὶ καλλιεργεῖται μέσα σὲ ὑλικὴ φτώχεια. Καὶ ὁ
                   ἀληθινὸς  Χριστιανὸς  μπορεῖ  νὰ  εἶναι  φτωχός,  ἀλλὰ  πλουτίζει

                                                                                                41
                   πολλούς·  μπορεῖ  νὰ  μὴν  ἔχει  τίποτε,  ἀλλὰ  κατέχει  τὰ  πάντα .  Ἡ
                   ἀλήθεια αὐτὴ εἶναι βασικὴ καὶ πρέπει νὰ μαρτυρεῖται ἔμπρακτα ἀπὸ
                   τοὺς πιστοὺς προσωπικὰ καὶ τὴν Ἐκκλησία συλλογικὰ ἰδίως σήμερα.

                   Ἀντίθετα,  ὅποιος  στηρίζεται  σὲ  ὑλικὰ  ἀγαθὰ  καὶ  νομίζει  ὅτι  εἶναι
                   πλούσιος  καὶ  αὐτάρκης,  εἶναι  στὴν  πραγματικότητα  φτωχὸς  καὶ

                                  42
                   ταλαίπωρος .  Εἰδικότερα  μάλιστα  ὁ  ἀκόρεστος  πόθος  τοῦ
                   πλουτισμοῦ  βυθίζει  τὸν  ἄνθρωπο  στὴν  ἀπόγνωση  καὶ  τὴν
                                  43
                   καταστροφή .
                        Ὁ  ἄνθρωπο  καλεῖται  νὰ  ἐλευθερωθεῖ  ἀπὸ  τὴν  ἀπάτη  καὶ  τὴν
                   μέριμνα τοῦ κόσμου καὶ νὰ δοθεῖ μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ τὴν

                                           44
                   πρόνοια  τοῦ  Θεοῦ .  Ὅποιος  μεριμνᾶ  δὲν  εἶναι  ἐλεύθερος.  Ὁ
                   ἐλεύθερος δὲν μεριμνᾶ οὔτε ἀγωνιᾶ γιὰ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου.
                   Ταυτόχρονα ὅμως δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸ παραμικρό, οὔτε μένει ποτὲ

                   ἀργός.  Ὑπάρχει  μέριμνα  ἄπρακτη  καὶ  πράξη  ἀμέριμνη.  Ὅπως
                   ὑπάρχει ἀμεριμνία ἔμπρακτη καὶ ἀργία ἐμμέριμνη. Ὁ Χριστὸς ζητεῖ
                   ἀπὸ τοὺς πιστοὺς νὰ μὴν ἐργάζονται «τὴν βρῶσιν τὴν ἀπολλυμένην,

                   ἀλλὰ  τὴν  βρῶσιν  τὴν  μένουσαν  εἰς  ζωὴν  αἰώνιον» .  Παράλληλα
                                                                                    45
                   ἀποτρέπει ἀπὸ κοσμικὲς μέριμνες ποὺ δεσμεύουν τὸν ἄνθρωπο. Ἡ
                   προσήλωση στὸν κόσμο καὶ τὶς φροντίδες του ἔρχεται σὲ ἀντίθεση

                   πρὸς τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ τὴν πρόνοιά του.
                        Ὅποιος ἔχει τὴν αἴσθηση ὅτι ξενοδοχεῖται στὸν κόσμο καὶ ὅτι ἡ

                   πραγματική του πατρίδα βρίσκεται στὸν οὐρανό, εἶναι ἑπόμενο νὰ
                   φροντίζε πρωτίστως γι’ αὐτήν. Ὅποιος ὅμως φροντίζει γιὰ κοσμικὰ
                   πράγματα, εἶναι φυσικὸ νὰ λησμονεῖ τὴν πραγματική του πατρίδα



                   41 . Βλ. Β΄ Κορ. 6,10.
                   42 . Πρβλ. Ἀποκ. 3,17.
                   43 . Βλ. Α’Τιμ. 6,10.
                   44 .  «Μὴ  μεριμνᾶτε  τῇ  ψυχῇ  ὑμῶν  τί  φάγητε  καὶ  τί  πίητε,  μηδὲ  τῷ  σώματι  ὑμῶν  τί
                   ἐνδύσησθε». Ματθ. 6,25.
                   45 . Ἰω. 6,27.

                                                           11
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17